Een lange reis terug

Het is zaterdagochtend 8:30 uur. Ik ben nog wat laatste spulletjes aan het inpakken wanneer ik een berichtje krijg van de Schiphol App die op mijn telefoon staat. Ik heb tijd genoeg want om 15:30 uur vertrekt mijn vliegtuig pas. Maar wanneer ik het smsje lees heb ik toch even het gevoel dat mijn hart stilstaat.

"Uw vlucht CAI0604 naar Antalya vertrekt op 2013-02-02 om 13:15
Check-in rij: onbekend
Gate: onbekend

Schiphol Mobile Travel Support"

13:15 uur??? Meteen bel ik Corendon maar zij nemen niet op. Vervolgens kijk ik op de website van Schiphol waar ik tot mijn grote opluchting 15:30 uur zie staan. Later bel ik Corendon weer en ook van hen krijg ik 15:30 te horen. Pfiew!

Om 10:30 uur sta ik met mijn moeder beneden op de taxi te wachten. En te wachten. En te wachten. 10 minuten later besluit ik maar eens te bellen waar ze blijven en maar goed ook, want volgens hun staat er helemaal geen taxi gereserveerd! Aargh!!! Terwijl ik de dag er voor nog gebeld had!

Verschrikkelijk boos hang ik op en bel ik mijn broer met de vraag of hij ons kan brengen. Wanneer hij eenmaal beneden is, komt er plots een taxi van een ander bedrijf aangereden, die deze rit blijkbaar van het bedrijf heeft door gekregen waar ik als eerst bij gereserveerd had.

We komen toch op tijd aan bij de trein en dus ook op Schiphol. Phieww again!

Intussen zijn mijn zus, zwager neefje en nichtjes ook aangekomen om afscheid te nemen. Wat een raar gevoel is het toch weer!

Snel weeg ik mijn koffer even, die ruim onder het toegestane gewicht van 30 kilo zit. Erg vind ik het niet, ik heb zo veel bij me, er had echt niets meer bij gekund! Daarna besluiten we wat te gaan drinken omdat de balies voor de koffer incheck nog dicht zijn.

Op een gegeven moment kijken we op de borden en blijkt dat de vlucht wéér vertraagd is. Ik zou eigenlijk om 4 uur in de ochtend vliegen maar Corendon belde mij maar liefst 7 keer op omdat de vlucht vertraagd was naar 15:30 uur. Nu werd het dus 16:30 uur!

Na het afgeven van de koffer zijn we nog even door Schiphol gegaan. Winkeltjes kijken :) en toen kwam het èchte afscheid weer. Het voelde best wel weer pijnlijk maar wilde mijn emoties niet de vrije gang laten. Ik hield het droog maar vond het wel moeilijk om mijn familie na 2 maanden intens contact weer achter te laten :(

De paspoort controle ging goed en omdat ik de tijd had ben ik lekker op mijn gemak naar Gate D10 gelopen, die zowat aan de andere kant van Schiphol ligt.

Daar ben ik nog even wezen chatten met Sinan.

Toen het eenmaal zo ver was om de handbagage te laten contoleren bleek dat ik op één of andere manier mijn instapkaart verloren was!! Ik heb géén idee waar die gebleven kon zijn. Ik had hem bij de paspoort controle nog, en ook toen ik bij D10 aangekomen was. Heel vreemd en ik heb hem ook niet meer terug gevonden. GELUKKIG had ik de instapkaart óók thuis al uitgeprint dus ik had geen problemen!

Om 16:30 uur, was het eigenlijk tijd om te vliegen. Maar op dat moment waren we nog steeds niet aan het boarden. Dat gebeurde rond 17:00 uur pas. Ik liet mijn zelf uitgeprinte boarding pass zien, maar die wilde niet gescand worden. Nu maakt het mij niet uit maar uiteindelijk lieten ze me door zonder de pas gescand te hebben (dat zegt toch wat over de beveiliging of niet?)

Ik weet het niet precies maar rond 17:15 - 17:30 gingen we dan eindelijk taxien. We gingen naar een baan die ver lag dus ook dat taxien duurde best lang nog. In deze 15 minuten ben ik als een blok in slaap gevallen. Toen we opstegen werd ik weer wakker ;)

De vlucht zelf viel me mee. We hadden wel behoorlijk turbulentie af en toe en dat is nooit prettig. Ook bleken ze niet voldoende aan eten aan boord te hebben. Ze waren ook erg langzaam met uitgeven. Toen ze eenmaal bij mij aan kwamen, bleken er geen sandwiches meer te zijn. Dus in plaats van een kip sandwich kreeg ik kip-cup-a-soup en een droog broodje. Waar ik wel korting op kreeg gelukkig. (Want ja zelf betalen moest ook)

Verder heb ik veel geslapen en af en toe wat gelezen. De vlucht ging dus snel. Het weer was erg helder toen we eenmaal in Antalya aan kwamen. Er was blijkbaar stroonuitval geweest in een aantal delen. Toen wij er overheen vlogen gingen net de lichten in een aantal wijken weer aan, wat van bovenaf heel mooi was om te zien.

Uiteindelijk was ik door alle vertraging pas rond 23:15 uur thuis. Mo was helemaal door het dolle heen. Toen ik eenmaal zat sprong ze steeds tegen me op en op mijn hoofd. Helemaal gek haha.

Het weerzien met Sinan was (natuurlijk en ik had ook niet anders verwacht ;)) geweldig. Maar ik was zo moe dat ik in de auto ook wat geslapen heb.

En nu ben ik dus weer thuis. Het is verschrikkelijk koud binnen want we hebben geen enkele verwarming. (de UFO is stuk!) echt álles voelt vochtig/klam aan. Alle kleding, de banken, de kussens, dekens. Echt alles. Dat is dus minder leuk!

Ook is in de omgeving de schade van de tornado's (ja, 2 waren het er) nog goed te zien. Huizen waarvan dakpannen weg en/of beschadigd zijn en zonne-energie platen die missen. Wij hebben geen schade aan de dakpannen gelukkig. Wel was onze antenne weg waardoor we geen TV meer hadden. Deze is zojuist opnieuw geplaatst.

Nu ben ik dus vooral lekker aan het knuffelen met Sinan en Mo (en ook om warm te blijven haha) en binnenkort gaan we naar Sinan zijn familie. Maar voor die tijd wil ik natuurlijk mijn vriendinnetjes zien!