Mo

Mo, zo heet de kleine dondersteen die nu lekker op mijn schoot ligt te knorren. Ik voel me echt enorm gezegend met haar komst, en we hebben haar te danken aan onze dierenarts. Hoe dat gekomen is..?

Het begon met Aslan, het rode katertje waar ik in mijn laatste weblog over vertelde. We namen hem mee naar de dierenarts omdat we al dachten dat hij ziek was. Dit bleek inderdaad ook zo te zijn. Hij moest wat medicijnen hebben maar zijn magere lichaampje moest te hard werken om te overleven. Hij werd nog zieker en is twee dagen er na overleden. Ik vind het zó sneu voor hem maar ik begrijp dat het beter is. Hij heeft in ieder geval nog een paar mooie dagen bij ons gehad.

Toen we terug gingen naar de dierenarts om te kijken hoe het met hem ging, en we hoorde dat hij overleden was, was ik natuurlijk erg verdrietig hier over. Ik begon al gewend te raken aan hem en ik verlies mijn hart nu eenmaal snel aan dieren.

De dierenarts is een goede vriend van ons en is aangesloten bij een stichting die opkomt voor het welzijn van straat- honden en katten. Hij bleek dus al een ander katje voor ons te hebben geregeld waar we meteen naar konden kijken en die we, als we dit wilde, meteen mee konden nemen.

Natuurlijk is er maar één Aslan, maar dit kleine poezebeestje sloot ik direct in mijn hart toen ze haar kooitje uit kwam en zich direct tegen me aan nestelde. Het was liefde op eerste gezicht! :)

Het kleintje verdiende ook een liefdevol huis en Sinan was ook direct verkocht dus namen we haar meteen mee. Ze voelde zich direct thuis bij ons :)

Het is ook wel een klein monstertje op zijn tijd. Mijn haren zijn heel interessant voor haar, dus ze wilt ze steeds met nagels en al pakken en er op bijten. Ook weet ze nog niet echt wat ze wel en niet mag. Helaas werkt het blazen (wat bij Aslan heel goed werkte) totaal niet bij haar. Dus houd ik een plantenspuit met water bij me in de buurt. Ik heb die maar 1x hoeven gebruiken en toen zag ze het als speelgoed dus schiet lekker op haha.

Ze heeft dus haar ondeugende momenten maar het is ook nog maar een kitten. Verder is ze echt onwijs lief. Bijna als een ragdoll (= een katten ras) Ragdolls houden er van om opgetild te worden en laten zich dan slap hangen. Dat doet Mo ook. Ze ligt het liefste dag en nacht zo dicht mogelijk tegen ons aan. Ik ben dus blij. Heel blij! Eindelijk weer een diertje in huis die ik al mijn liefde kan geven. Want dat had ik toch wel heel erg gemist!