Het aftellen is begonnen!! -Laatste week verslag

Hoe vaak heb ik het nu wel niet voor een zin geplakt? “De laatste keer dat…”
Zo ben ik al sinds zaterdag bezig.
De laatste keer een lekker weekend bij mijn zus.
De laatste keer samen met mijn zus shoppen
De laatste keer samen met mijn zus naar de bioscoop
De laatste zondag bij mijn zus
De laatste maandag van de week in NL
De laatste dinsdag in NL
En zo kan ik de hele week nog wel door gaan tot in de kleinste details.
De laatste dit.. de laatste dat...

Ik zal genoeg op willen schrijven maar ga niet voor iedere dag een weblog aan maken. Dus iedere dag zal ik een beetje bij deze blog schrijven. (Je krijgt alleen bij het aanmaken van deze log een melding dus als je wil kan je iedere dag terug komen om te kijken of ik al wat nieuws geschreven heb deze week.)

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
* Vrijdag 30 oktober 2009 - Het aftellen is begonnen!! - 31 Oktober 2009 - Turkije!
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Wow. Vandaag is de aller aller aller laatste dag op kantoor. Het komt nu echt Héél erg dichtbij!

Vanochtend schrok ik enorm van mijn wekker. Niet alleen omdat dat kreng naast mijn oor lag maar ook omdat ik mijn nichtje die in de zelfde kamer sliep niet wakkeer wilde maken. Ik was echt diep in slaap -gelukkig, heb ik wel nodig ook!- en had veel en rare dromen -al weet ik niet meer hoe ze gingen- Al vroeg zat ik beneden te wachten tot het tijd was voor mij om te gaan. Te vroeg eigenlijk. Ik had makkelijk nog zeker een half uur kunnen blijven liggen :) Olga was ook nog even haar bed uit gekomen om mij gedag te zeggen.

Het OV ging prima en ik kon gewoon de trein pakken die ik volgens planning wilde hebben.
In de trein irriteer ik me rot aan een popi-jopie die een beetje lijkt op Jort Kelder maar dan groter en lelijker. Hij vertelde met veel gebaren grootse verhalen -waar ik expres niet naar wil luisteren dus vraag me niet waar het over ging- en lacht veel om zijn eigen grappen. Vooral als zijn vrienden dat niet doen.

Ik ben echt enorm moe nog en val steeds bijna in slaap. Mijn trein heeft als eindhalte Schiphol maar ik grinnik in mijzelf dat ik daar nóg niet heen hoef. Morgen pas. Dus ik kan nu beter niet in slaap vallen.

Op kantoor eet ik een broodje en ben ik even met Anna wezen kletsen. Ik zat weer alleen in de projectkamer maar vond dit wel saai. Edwin onze collega is vrij dus ga ik naast Anna op zijn plek zitten. Dat is toch wat gezelliger zo op mijn laatste dag!

En verder? Het zal verder een dag als alle andere dagen van deze week worden. Maar deze keer ook met een definitief afscheid van vele collega's, van ons nieuwe kantoor die ik gelukkig nog heb mee mogen maken, van de A10 die er nu zo vertrouwd uit ziet met de voorbij razende auto's, van de Bosbaan in Amsterdam waar ik vandaag samen met Robert voor de laatste keer een uitsmijter zal eten, afscheid.. Van alles :(

Toch dringt het nog niet helemaal tot mij door. Maar wanneer wel? Wanneer komt het grote besef? Later op de dag wanneer ik naar huis ga? Wanneer ik ga slapen? Wanneer ik vannacht wakker word om mij gereed te maken voor vertrek? Of toch op het áller laatste moment op schiphol wanneer de meest dierbare personen in mijn leven samen gekomen zijn om samen met mij nog een laatste kop koffie of thee te drinken? Wanneer ik dit opschrijf...........begint het besef een beetje te komen en krijg ik een brok in mijn keel. Maar ik wil niet huilen :( dus verdring ik het weer. Niet zo dramatisch doen hoor. Het is 'maar' een verhuizing, denk ik steeds. Maar best wel een ingrijpende!

Pffffffffffffffffff. Waar ben ik aan begonnen.

Om 12u ben ik samen met Anna en Robert voor de laatste keer gaan eten bij de Bosbaan in het Amsterdamsche bosch. Dat was gezellig en lekker! Zo schiet het met de tijd ook wel op.

Eerder vandaag heb ik naar héél kantoor een adscheidsmailtje gestuurd. De reacties zijn echt verschrikkelijk leuk. De meeste bedanken voor voor de hulp van afgelopen jaren en de samenwerking. Maar sommige reacties springen er tussenuit. Zo is er een collega die vertelt dat ze ook heel graag in Turkije wil wonen. Weer een ander vraagt waar ik ga duiken, omdat ze dit zelf ook graag doet en een keer langs wil komen. De vele reacties (tot nu toe 53) ontroeren me echt enorm. Ik had niet verwacht dat ik zoveel leuke reacties zou krijgen! Echt heel lief.




*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
* Donderdag 29 oktober 2009 - Het aftellen is begonnen!! - 31 Oktober 2009 - Turkije!
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Zoooo! Vanochtend werd ik wel lekker uitgeslapen wakker maar mijn rug had er geen zin in. Ik lijk wel een hark! Mijn wekker heb ik weer te vaak gesnoozed. Maar ik was op tijd. Mijn broek die ik gisteren -tussen de bedrijven door- heb gewassen is nog niet droog dus ik doe er maar een panty onderaan. Wat ik vandaag aantrek is het enige wat ik nog heb. Dit doe ik dus aan wanneer ik naar Turkije ga, bedenk ik me. Dan mag ik wel oppassen dat ik ze netjes hou.

Vandaag schiet heel veel -laatste keer- door mijn hoofd.

De laatste keer dag ik geslapen heb in deze kamer..
De laatste keer dat ik gebruik maak van deze badkamer..
De laatste keer dat ik deze route loop naar het station..
De laatste keer dat ik deze trein pak richting Nijmegen en dat ik altijd dezelfde mensen zie.

Bij de kiosk staat een jongen die er eigenlijk altijd wel staat. Hij is altijd vriendelijk dus ik zeg ik ben hier vandaag voor het laatst en bedank hem voor de goede service. Hij zegt dat hij vandaag toevallig ook voor het laatst is en vraagt mij somber of ik toevallig ook ontslagen ben. Bij de broodjeszaak op Station Zuid koop ik 3 heerlijke chocolade muffins. Ik leg er 1 bij Anna op haar bureau en 1 bij Robert. De ander steek ik lekker in eigen zak.

Er is nog niemand dus ik heb de tijd om wat dingen te regelen. Ik bel T-mobile om mijn betalingen voortaan automatisch te laten verlopen en ik wijzig mijn adres. Ik wil ook al mijn ticket herbevestigen maar dit kan pas vanaf 9u. Ondertussen eet ik rustig een broodje kip-tandoori.

11.30u. Ik heb gebeld om de vluchttijden na te kijken. -zo heet dat. Van herbevestigen hebben ze nog nooit gehoord. Alhoewel iemand van die klantenservice mij in Augsustus verteld heeft dat ik dit moest doen. Service mag het trouwens niet heten. Ben absoluut niet gecharmeerd van de manier waarop die medewerkers ons klanten te woord staan. Jammer hoor!!- De tijden zijn het zelfde gebleven. Het vliegtuig vertrekt om 9.15u -vertrekhal 3. Ik wil graag met iedereen die langs komt afspreken om 7u zodat we een uurtje de tijd hebben om samen wat te drinken en te kletsen. Dat uurtje zal snel voor bij gaan denk ik!! Zelf wil ik er om half 7 zijn om in te checken -dit blijkt dus niet online te kunnen, hoewel mij in hetzelfde telefoon gesprek in Augustus werd verteld dat dit wel kon- en om mijn bagage in te checken. Nu weet dus ik bijna wel zeker dat ze mijn handbagage gaan wegen en dat wordt dus extra betalen. Hoop ik, want iets achter laten wil en kan ik niet. Alles in die tas MOET mee :D

Ik heb geen idee hoe druk het zal zijn dus trek ik er maar 30 min voor uit. Zal wel goed zijn.

Als mijn planning goed loopt wil ik graag om 8.15 achter de douane zijn op de plek waar ik mag wachten tot we kunnen boarden.

Verder heb ik net onze Procedure Indicenten Management weer nagekeken en waar nodig aangepast. Ben echt trots op deze procedure. Het is een beetje mijn kindje en ik ben blij dat ik toch nog iets achterlaat op kantoor waar mijn naam aan verbonden is :D

Straks ga ik Ester bellen. Zij is afgelopen dinsdag teruggekomen uit Izmir. Ik heb het met haar te doen. Ik weet hoe het is om je leeg te voelen.. en ik denk dat zij dat nu heel erg heeft. Ik heb haar deze week niet meer kunnen zien en daar baal ik van. Dus ik ga vragen of ze ook afscheid komt nemen op schiphol. Hopelijk zegt ze ja.

Anna mailde me... Je bent aan t stressen he moppie.

Ik zei dat ik me niet zo voelde, maar dat ik het wel merk aan mijzelf. Nog steeds voel ik me bijzonder rustig. Maar in mijn hoofd is het chaotisch en aan de andere kant kan ik nog wel heel goed het overzicht bewaren. Ik denk dat ik het even ver weggestopt heb. Om mijzelf wat rust te gunnen. En dat gaat me goed af want slapen doe ik héérlijk :D

Ik denk er maar niet al te veel over na. Het vele schrijven wat ik de laatste tijd doe werkt ook behoorlijk therapeutisch. Misschien moet ik toch maar een boek gaan schrijven :)

Anna herinnerd me er aan dat het vandaag mn laatste lunch is op kantoor. Was ik alweer helemaal vergeten. Ik wilde het er van nemen maar eindigde toch met twee broodjes kaas. Had niet zoveel honger! Ondertussen halen Anna en ik herinneringen op en hebben we het over kettingreacties. Wat als we dit of dat niet hadden gedaan..? Leuk om over na te denken!

Morgen ben ik natuurlijk ook nog op kantoor maar dan gaan Robert en ik samen bij de Bosbaan eten in het Amsterdamse bos. (En dan zal ik voor de laatste keer de uitsmijter "bosbaan" nemen. Nom nom!

Het is 13.15 uur en ik hoef dus nog maar 1.45 uur. De tijd gaat echt hard! Anna heeft net de lekkerste chocolademelk ever voor me gemaakt. (ja je krijgt het er idd warm van :D)

Vandaag is trouwens DE dag dat ik mijn sleutel van mn kamertje in moet leveren. Om 3u ben ik naar huis gegaan. Het OV zat mee en was een uur later al thuis. De huisbaas was ook op tijd en heeft me mijn norg terug gegeven. Daarna heb ik gewacht tot Robert kwam en tussendoor nog even een half uurtje geslapen.

Samen met Robert ben ik naar Olga gereden waar de tafel al gedekt was voor ons. We aten nasi en dat smaakte echt heel goed! Mijn lieve kleine nichtje was zich lekker aan het uitsloven. Ik vond het wel lief :D

We hebben tot ongeveer 22u gekletst en toen is Robert naar huis gegaan. Olga en ik gingen nog even kijken of Sinan online was maar helaas. Die lag al in bed. Komt ie er maar weer mooi onderuit om mijn zus te ontmoeten hahaha.

Wij waren ook erg moe dus zijn toen maar naar bed gegaan.


*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
* Woensdag 28 oktober 2009 - Het aftellen is begonnen!! - 31 Oktober 2009 - Turkije!
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Vandaag ben ik om 8u opgestaan want om kwart voor 9 ga ik weg. Dan moet ik even naar het postkantoor om twee pakketjes op te halen. -Mijn postbezorger die zich Erik noemt, had ze dus niet bij de buren afgeleverd hoewel ik dit wel vriendelijk had verzocht-

Wanneer ik de deur uit stap bedenk ik me dat ik de weg niet goed weet naar het postkantoor. Terwijl ik er in het verleden zelfs nog enkele keren gewerkt heb, maar toen woonde ik niet in Alkmaar. Ik maak me niet druk. Het is mooi weer. De zon schijnt en het is niet bijzonder koud deze keer. Ik ga op mijn gevoel af en alsof ik het dagelijks doe loop ik in één keer precies goed naar het postkantoor. Bizar!!! Denk ik nog. Ik krijg weer bevestigd dat ik altijd naar mijn gevoel moet luisten en ik ben blij met de beslissingen die ik recent genomen heb in mijn leven. Bij het postkantoor ben ik in 5 min klaar. Op de terugweg duik ik nog even de supermarkt in. Ik koop chocolade, drop en ander snoep. Verse appelsap, een appel en twee ham/kaas croissants. Wanneer ik al weer thuis ben, bedenk ik me dat ik scheermesjes vergeten ben te halen. Dat moet ik morgen dan maar doen.

Eenmaal thuis begint er nu wel paniek op te komen. Ik moet nu eigenlijk naar het werk maar jemig die troep!! Wat moet ik daar nou mee?? Dat red ik echt niet af als ik alleen vanavond na werktijd het moet inpakken. Ik mail Robert of ik een dag vrij kan nemen en gelukkig is dit goed -het heeft me echt gered!

Oh oh oh. Ik ben de HELE dag bezig geweest, tot een uur of 8 s'avonds. Inpakken, weggooien, uitzoeken, inpakken..en ook daarbij tenen stoten, stroombotjes stoten, knieen stoten, vloeken en op mijn lip bijten om de pijn te verdringen. Ik heb muziek geluisterd en was daarbij aan het meezingen als een kraai...TOT ik er achter kwam dat mn raam nog open stond en toevallig mijn onderbuurman buiten aan het klussen was.. s-h-i-t.

En dan ben je klaar...Heh heh eindelijk denk je dan. En dan blijkt dat die verdomde koffer niet dicht kan!!! (degene die achterblijft, dat wel gelukkig) Ik heb er letterlijk op staan springen en stampen om dat kreng dicht te krijgen maar nee. (ik dacht nog.. als er nu maar niet ergens een verborgen camera hangt haha!) Het wilde voor geen meter. Dus.. een vest eruit gehaald en 2 mappen van een vroegere cursus. En jahoor. Toen wel.

Alle snoep die ik gekocht had heb ik ook ingepakt. Ik heb er meerdere malen verlekkerd naar gekeken maar kon het niet maken om nu weer iets aan te breken. Laatst had ik ook al chocolade gekocht om op te sturen maar diezelfde avond verdween dat nog in mijn maag.

Okee. Klaar dus. HOERA!!!
Nou het was me wat:
* 2 pakketten van totaal 40 kg die ik nog ga versturen naar Turkije
* Mijn ruim bagage die echt bijna 20 kg weegt. Het maximum wat ik mee mag.
* handbagage die max 5 kg mag wegen. Maar die van mij weegt bijna 11 kilo dus ik doe een gebedje dat ze er niet achter komen.
* Een tas voor Anna met spulletjes
* Een tas voor Olga met spulletjes
* Een doos en 2 tassen met boeken. Olga, je krijgt genoeg leesvoer van me :D

Toen ik eenmaal op mijn werk terugkeek, bedacht ik me dat ik echt enorme mazzel heb. Hoe alles net aan past.

Ik heb vervolgens mijn matras midden in de kamer gelegd.. mijn slaapzak uitgerold en heb heerlijk lang geslapen. Weer een dag voorbij...

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
* Dinsdag 27 oktober 2009 - Het aftellen is begonnen!! - 31 Oktober 2009 - Turkije!
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Vanochtend moest ik weer vroeg op. Maar ik kón het gewoon niet dus tot het laatst mogelijke moment ben ik blijven liggen. Dan maar een keer niet douchen. Vind het echt moeilijk als het buiten zo donker en koud is. Geen greintje energie krijg ik er van.

Ik struikel in het donker over de troep heen die zich om mijn matras opgehoopt heeft. Begint goed! De moed zakt me meteen weer in de schoenen wanneer ik het licht aan doe -mijn kamer zag er echt beter uit in het donker :)

Binnen 20 minuten ben ik klaar en ik ga weer op pad naar de trein die ik net aan haal. Een minuut later vertrekt 'ie. Het is nog steeds donker dus helaas zie ik niets van het vertrouwde landschap wat ik straks voor een behoorlijke tijd niet meer met eigen ogen zal aanschouwen.

Ik ga naast een mevrouw zitten en zij begint me meteen helemaal uit te horen. Het is een wat oudere mevrouw met het Down syndroom.

Wat gaat u doen? -werken. Moet u ook werken? -ja. Waar moet u naar toe? A-msterdam. Amsterdam? -... Ja ik ook. Ik moet wel uitkijken dat ik uitstap bij de juiste halte! -ik glimlach.

Het is een aardige vrouw maar ik ben nog niet helemaal wakker en heb geen zin om te praten.. toch geef ik maar antwoord. Weet zij veel hoe ik me voel!

Vervolgens zegt dezelfde vrouw bij halte Castricum.. Onee. Hier hoef ik niet uit. Halte Zaandam. Onee. Hier hoef ik er ook niet uit. We zijn er bijna! Amsterdam Sloterdijk. Hier hoe... (hier mocht ik er uit dus ik heb haar niet meer verstaan. Al kan ik het wel raden)

Bij de metro is het stervensdruk. Iedereen verdringt zich om vooraan te staan. Ik ook. Maar zoals altijd de laatste tijd sta ik weer precies op een plek waar de deur voor mijn neus stopt en ik heb al snel een zitplaats. Toch wel handig om een compact meisje te zijn :D kan overal tussendoor.

Op kantoor geef ik mijn baas een cafe creme. Goed begin van de dag.
Ikzelf neem een Redbull Extra Large. Echt lekker! Van Anna krijg ik een cracker met jam. En..... nu maar eens kijken wat ik kan doen vandaag! (van 10u tot 12u aan de telefoon Yeeeeeeeh!)

Verder heb ik helemaal niets gedaan. Best saai. Aan de andere kant heb ik wel even lekker de tijd gehad om goed na te denken en wat dingen op papier te zetten. Maar mijn voorkeur gaat toch uit naar lekker druk bezig zijn. Dan kijk ik ook niet zoveel op de klok!

Om 16u was ik klaar met werken en ben ik samen met Anna gaan shoppen -voor de laatate keer- We hadden 2u de tijd voor de winkels sloten. En natúúrlijk zat het ons niet mee.

Ten eerste was er iets defect in de tunnel van de metro op weg naar CS. Dus. Moesten we overstappen. Okee dat is geen ramp. Vervolgens krijgen we -vlak voor we aankomen op CS- de melding dat de metro niet verder rijdt wegens rookontwikkeling in de tunnel. Waar dan?? Maar goed. Dat vertraagde ons. We stappen uit bij een halte die we niet goed kennen -we moesten wel! en kunnen vervolgens de juiste tram niet vinden die ons naar CS hoort te brengen. Wat een heen en weer geloop was dat! Uiteindelijk zijn we in een bus gestapt die ons naar de Dam bracht en van daaruit was het een paar minuten lopen. We hadden uiteindelijk ongeveer 45 min om te shoppen maar dat was meer dan genoeg. Beide zijn we geslaagd!

Eenmaal thuis aangekomen nog even gechat met Sinan en een beetje verder opgeruimd. Vlak voor ik ging slapen nog zielig om me heen gekeken van wat móet ik nou. Met mn troep.


*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
* Maandag 26 oktober 2009 - Het aftellen is begonnen!! - 31 Oktober 2009 - Turkije!
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Vanochtend stond ik al vroeg op. 7u. De wekker had weer eens een aantal keren gesnoozed. En ik kwam 20 minuten later dan normaal mijn bed uit. Moet toch wennen aan dat winterweer èn aan de wintertijd! Wat mij betreft te koud, te nat en te donker.

Voor ik mijn kamerdeur achter me dichttrek om te beginnen aan een nieuwe dag, werp ik nog een blik naar binnen. Het is een troosteloos uitzicht. Overal half ingepakte dozen, een koffer met troepjes die ik achter laat in Nederland en nog het ergste: Teveel kleding dat door mijn hele kamer op de grond ligt. Mijn gammele kledingkast staat ook nog steeds en ik bedenk dat ik die nog helemaal moet slopen.
Maar… Vandaag ga ik me NIET druk maken!!


Voor ik naar de bus ga moet ik een strippenkaart kopen. Wanneer ik dit doe krijg ik een envelop met een enquete erbij en ik denk onwillekeurig "hee mijn laatste!" Ik bedenk dat ik toch ergens aan mee kan doen voor een goede zaak -verbetering van het openbaar vervoer- voor ik vertrek. Dus ik besluit 'm later in te vullen. De €4 euro vergoeding die ik er voor kan krijgen laat ik automatisch storten naar het goede doel dierenbescherming.

Om 8u neem ik de bus naar mijn oude woonplaats omdat ik daar nog steeds mijn huisarts heb. Ik haal mijn medische geschiedenis op die ze voor me gebrand hebben op CD. Handig! Daarna loop ik naar het 30 sec verder gelegen stadhuis om mij uit te laten schrijven. Ik word vriendelijk te woord gestaan maar het duurt me allemaal te lang. De mevrouw aan de balie is vreselijk nieuwsgierig en excuseert zich hiervoor. -HA! Ze weet het dus :)-
Ze verzorgt de uitschrijving na € 6,50 betaald te hebben en 30 minuten verder te zijn loop ik naar buiten met mijn internationale uitschrijfbewijs.

De bushalte is dichtbij dus ik ben er zo. Maar ik krijg een ontstemd gevoel wanneer ik er achter kom dat ik te laat ben –door het getreuzel van die mevrouw natuurlijk maar kan het haar niet kwalijk nemen- en dat de bus 10 min geleden al voorbij gereden is. Ik tel tot 10 en voel me gelukkig al weer rustig. Vandaag wil ik me niet gek laten maken door mijzelf!

Er komt een wat oudere vrouw naast me staan en zij begint een gesprekje met me. Al gauw krijgen we het over verhuizen -niet eens door mij :D- en ik vertel dat ik aanstaande zaterdag naar Turkije ga. Zij blijkt vroeger ook veel in het buitenland geweest te zijn en vind het een geweldige onderneming. Het wordt een leuk gesprek en de 20 minuten dat ik moest wachten vliegen voorbij. Daar is de bus al!

Wanneer ik in Amsterdam aan kom roept de vrouw die ik eerder sprak me nog vrolijk sterkte en succes na. Eenmaal op kantoor aangekomen en mijzelf geïnstalleerd te hebben –klaar voor de dag- maak ik een praatje met collega’s en krijg ik wat klusjes van mijn baas. Ik mag een handleiding maken en dat is ook zo gedaan. Ik heb voor mijn gevoel niet veel te doen dus ik bekijk op internet mijn vlucht informatie, ik zoek nog wat op over ziekenfonds verzekeringen in het buitenland en begin met schrijven van brieven.

Tussendoor krijg ik nog een berichtje van Sinan dat mijn pakketten aangekomen zijn in Turkije. Hij heeft ze open gemaakt en gelukkig is mijn lievelingskleedje nog heel. Maar schrijft hij wat verdrietig.. Geen chocolade en foto's.. :(

Ik beloof voldoende toe te sturen/mee te nemen en ook al mijn foto's krijgt hij nog wel te zien :)

En nu ben ik op het punt dat ik echt wat moet gaan doen.
Vanavond ga ik nog wat leuks doen met Diane, het zal denk ik de laatste keer zijn dat ik haar zie! (zie je, ga ik weer met mijn laatste keer!) Als ik thuis ben zal ik nog wat rommelen met mn spullen -ik weet niet waar ik moet beginnen maar laat ik mijn kleding maar doen- en dan is de dag al weer voor bij. Vanavond of morgen zal ik nog wel even verder updaten voor vandaag. Maar nu -14.44 uur-, ga ik maar even kijken of ik nog iets nuttigs kan doen :) Mijn baas een colaatje brengen bijvoorbeeld :P


Na werktijd ben ik naar Pathe de Munt gegaan met Dieds voor de laatste film. Het werd Fame!
Voor de film begin hebben we nog lekker oosters gegeten. De film duurde lang en was pas rond 23.30 thuis. Van het opruimen wat ik nog even wilde doen kwam dus niets meer gezien ik dinsdag alweer om 6u op moet.