Terugbik op 2011 en wat zal 2012 ons brengen?

Met nog ongeveer een week te gaan voor weer een nieuw jaar begint, denk ik met gemengde gevoelens terug naar de maanden die nu achter ons liggen. Wat een ongelooflijk bewogen jaar is 2011 geweest!

Het jaar is zo snel voorbij gegaan.. ik moet echt weer even denken. Hoe zat het ookalweer? Het jaar begon er mee dat ik op 29 januari terug ging naar Turkije, nadat ik 3 maanden ontzettend veel in Nederland had gewerkt. De foto’s van de laatste dagen in Nederland houden mijn herinneringen levendig en vers. De eerste maand na terugkomst heb ik vrijwel alleen maar slapend doorgebracht weet ik nog. Compleet uitgeput!

In maart werd het tijd dat we gingen verhuizen. Het was een stressvolle periode en dan natuurlijk niet alleen door de verhuizing. Ook zaten we nog in onze maag met de duikschool. De tijd ging voorbij en er gebeurde maar niets. Er waren geen goede ontwikkelingen, hoe erg we ons best ook deden. We voerde een uitputtingsslag dat ons enorm onder druk zette. Paniek heerste bij ons beide al lieten we dat aan elkaar niet veel merken.

In tussen probeerde we goedkoop spullen op de kop te tikken, zodat we in ons huis tenminste de zaken hadden die het leefbaar maakte. Zoals een bankstel, een bed, koelkast en kledingkast. Gelukkig hadden we daar enkele meevallers in zoals het bankstel wat we kochten. Echter waren en zijn we er nog steeds niet helemaal. Hoewel we veel hebben kunnen lenen zoals het bed en de koelkast, hebben we op dit moment nog steeds geen kledingkast. Maar daar gaan we natuurlijk gewoon weer voor kijken wanneer ik terug ben. Dat zou mij heel blij maken. Net zoals een tvkast, zodat we daar ook weer spullen in op kunnen bergen. Ik kan in ieder geval wel blij zeggen dat de wasmachine echt van ons is :)

Een ander punt wat voor mij en heel veel Nederlanders in Turkije erg positief was in 2011, is dat de kosten voor het visum verlaagd werden van 460 euro naar 60 euro per jaar. Nog steeds ben ik daar verschikkelijk blij mee! Dat geeft ons een hoop zorgen minder :) Dat mooie nieuws was op 1 april.

Een week later was er niets meer van die mooie stemming over. De moeilijkheden begonnen. Ons duikcentrum, waar we ons hart en ziel in stopten was weg! Een enorm schokkend moment voor ons en dat veranderde 2011 voor ons beide drastisch! Onze dromen en plannen moesten in de koelkast. Bij Sinan heerste veel woede door de streek die ons geleverd werd. Bij mij heerste vooral paniek, omdat ik ons leven samen uit mijn handen voelde glippen zonder dat ik er iets aan kon doen.

Dit was echt erg. Het betekende dat ik voor een langere periode naar Nederland zou moeten. Dat we elkaar voor een lange tijd niet zouden zien!

Gelukkig had ik op dat moment nog wel genoeg om handen. Natuurlijk had ik mijn Turkse les en deed ik daarnaast freelance opdrachten. Maar niet veel later besloot ik definitief en met veel tegenzin om naar Nederland te gaan. Maar wat geweldig dat ik weer bij mijn vertrouwde werk terecht kon!
Hoe dan ook was het een moeilijke periode die we nu gelukkig bijna achter ons kunnen laten.

De beginnende afsluiting van dit jaar was in ieder geval geweldig! Het maakte een hoop goed dat mijn man naar Nederland kon komen en we drie weken konden genieten van het samenzijn. Dat hadden we na 6 maanden ook echt even nodig en het zorgde er voor dat we de laatste loodjes nu nog kunnen dragen!

Nog maar 6 weken te gaan, en dan is het hoofdstuk “Nederland” weer even voorbij. Dan ga ik weer terug naar mijn man en huis. Naar mijn vriendinnen en de Turkse lessen op school. Dan kan ik weer genieten van het uitzicht op het Taurus gebergte en het eten dat ik zo gemist heb. Dan kan ik weer zitten op het balkon en genieten van het weer!

Ik kan veel zeggen, maar 2011 was en is een bijzonder jaar in veel opzichten.

Ik kijk er soms vol ongeloof op terug. Ik bevat het nog niet altijd helemaal wat ons nou allemaal overkomen is. Maar ook ben ik dankbaar en blij, dat ik kansen heb gekregen op momenten dat bepaalde deuren zich voor mij sloten.

Dat er zoveel mensen zijn die om mij geven en zich zo enorm voor mij, mijn man en ons leven inzetten. Op de wereld zijn wij niet rijk. Maar in onze harten des te meer. Ik heb veel tranen gelaten in dit jaar. Veel zorgen gehad. Ik ben veel boos geweest en heb me vaak radeloos gevoeld. Maar vele mensen die dit verslag en mijn weblog normaal gesproken lezen hebben ons gesteund.

Dat vind ik echt prachtig! En dat maakt van 2011 tevens een prachtig jaar want ik heb veel geleerd, ben sterkter geworden, rustiger in mijn hoofd en voor mijn gevoel een beter mens. Ik voel me een meer waardevol persoon door de inzet die iedereen voor ons getoond heeft. Nooit gedacht dat er zoveel mensen zouden zijn die zich zo erg om mij bekommeren. Dat is echt onverdiend, maar geweldig! <3

Hoewel ik niets doe met kerst en oud en nieuw, zie ik het nieuwe jaar wel als een nieuw hoofdstuk. Een nieuwe periode waarin we nieuwe kansen krijgen. Hopelijk wordt het een vruchtig jaar. Helaas zijn Sinan en ik net zoals vorig jaar niet samen met oud en nieuw, maar ik kijk er evengoed met plezier naar uit gezien ik deze avond mag delen met mijn lieve schat Mayra en mijn moeder. De champagne staat in ieder geval al klaar ;)

Op naar een nieuw jaar, een nieuw begin, een schone lei voor het maken van prachtige nieuwe herinneringen, nieuwe leermomenten, een nieuwe periode voor het delen van veel liefde en het maken van nieuwe vriendschappen. Een nieuwe kans om je dromen waar te maken en dichter bij jezelf te komen.

Leef met hart en ziel en laat je niet uit het veld slaan. Want zoals je ziet... een jaar is zó weer voorbij ;)