Verslag: Interview op de vakantiebeurs

"....jij bent vast Gee!" zei een spontane man toen Olga en ik vanochtend op de stand van Zoover afliepen. Met een grote glimlach en knikkende knieën zei ik ja en daarna werd de 'groep' bij elkaar geroepen. Natuurlijk was ik niet de enige die een interview ging geven. Allemaal hadden ze weer een ander verhaal. Ik had mijn verhaal over Turkije, een ander weer over een reis door Azië waarbij ze na twee weken daar te zijn door een olifant de lucht in werd geslingerd, en weer een andere vrouw vertelde over haar boeddhistische huwelijk en wat er bij komt kijken om z'n huwelijk te kunnen doen.

De presentator -waarvan ik door de zenuwen nu al de naam vergeten ben- vertelde hoe het programma er uit zou zien. Eerst zou er een quiz zijn en daarna mocht ik als eerste mijn verhaal doen.

Tijdens de quiz probeerde ik mijn zenuwen in bedwang te houden. "Komop Gee!" Zei ik bemoedigend tegen mijzelf. "Dit is wat jij wil! Dit is leuk!" ..de zenuwen werden eventjes minder en ik haalde opgelucht adem. Maar de tijd, MIJN tijd, kwam steeds dichterbij en al snel kwamen de zenuwen in alle hevigheid weer terug. Ik had zweethanden, mijn hart klopte als een razende en ik had last van knikkende knieën. Dat laatste werd zó erg dat er uiteindelijk op mijn verzoek een stoel op het podium werd gezet. Als ik was blijven staan, zou het me vast te veel worden en mijn benen me niet meer kunnen dragen, dacht ik.

Eindelijk was het zo ver. Ik ging zitten en ik werd voorgesteld. Ik kreeg een applausje en daarna gingen we naar de eerste foto waar ik wat over vertelde.

Tijdens het interview zakte mijn zenuwen wat maar ik voelde me nog wel zo nerveus dat ik qua gevoel niet uit mijn woorden kwam en alles verkeerd zei. Maar toch wist ik er ook nog plezier in te hebben.

We hadden ook nog niet gegeten voor ik het interview ging doen maar op dat moment had ik ook geen hap door mijn keel kunnen krijgen. Ná het interview waren mijn zenuwen echter als sneeuw voor de zon verdwenen en kwam trek ook de hoek om kijken. Zoover/Waarbenjij.nu hadden echter lunchbonnen voor ons geregeld dus dat was geen probleem ;)

Het interview duurde iets van 14 minuten maar zo voelde het niet! Qua gevoel duurde het maar iets van 5 minuten haha. Gelukkig heeft Olga alles opgenomen zodat ik het thuis nog eens rustig na kon kijken. Ik had nog zoveel willen vertellen! Maar daar was èn de tijd niet voor èn ik had denk ik teveel zenuwen die me dwars zaten want op het moment dat ik daar zat te vertellen had ik moeite om op dingen te komen die leuk waren om te delen met de mensen die geduldig naar me zaten te luisteren.

Na het interview zou ik nog even blijven zodat mensen mij vragen konden stellen over Turkije maar helaas kwam er niemand. Wel had ik visitekaartjes voor turkije-hulp.nl meegenomen en die op de tafels neergelegd. Toen we na de lunch terug kwamen was de helft er van al meegenomen dus zo heb ik toch nog reclame kunnen maken. Ook mocht ik de website noemen tijdens het interview!

Na de lunch hebben we nog even rondgewandeld. Natuurlijk wilde ik graag alle mogelijke brochures meenemen over Turkije. De eerste stand die we zagen was van 'Deniz Travel'. Zij verzorgen Blue Cruses in Turkije. Erg leuk was dat Amanda -de eigenaresse- en ik al vaker contact hebben gehad :D Zij is Nederlandse maar woont inmiddels al zó lang in Turkije! Ik zie haar als een waardevol contact omdat ze veel ervaring heeft en 'de juiste' mensen kent. Zij heeft ook aangeboden te helpen indien ik dit nodig heb met betrekking tot de website, dus het was erg leuk om haar zo spontaan eens in real life tegen te komen :)

Verder heb ik nog een tas vol met andere informatieboekjes mee kunnen nemen. Die zal ik eens goed doornemen zodat ik de informatie over Turkije op de website kan zetten.

Het filmpje dat gemaakt is van mijn interview is wel leuk geworden. Alleen is er toch wel wat veel achtergrond geluid waardoor je goed moet luisteren om mij te kunnen horen. Ik ben hem in ieder geval aan het uploaden en zal hem plaatsen zodra dit kan.

Vandaag was in ieder geval weer een leuke en leerzame dag voor mij! Eén ding daarvan is, dat ik geleerd heb dat ik best wel mijn zenuwen onder controle weet te houden en dat ik het wel erg leuk vond om voor zo'n publiek te staan.. Eerst dacht ik "Waaaaarom doe ik dit!!!!!" Het was namelijk ook wel de eerste keer in mijn leven dat ik zoiets gedaan heb. Maar nu denk ik "Ik wil nog een keer!" :D


NB... ik zou het wel leuk vinden om te weten hoe de mensen die mij gezien hebben, het interview ervaren hebben. Ben jij daar één van? Dan hoor ik het graag van je! :)