Surprise Surprise! Welkom thuis!

Doodmoe ben ik. Mijn nek is helemaal stijf en ik voel een serieuze migraine aanval opkomen. Terwijl Sinan energiek met een koffer van ruim 20 kilo 7 trappen oprent, sleur ik mijzelf naar boven met mijn handbagage, die samen toch wel zeker 15 kilo wegen.

Wanneer ik bijna bovenaan ben, rent Sinan alweer naar beneden om ‘eventjes’ mijn andere tas van eveneens ruim 20 kilo te halen. De sleutel zit al in het slot maar Sinan wil perse dat ik wacht tot hij weer boven is. Ik vind het prima. Ellendig als ik me op dit moment voel steun ik even tegen de muur aan om uit te rusten.

Wanneer Sinan weer boven is doet hij de deur open en gaat me voor. “Ogen dicht schatje. Niet gluren. OGEN DICHT” zegt hij met duidelijk veel voorpret wanneer ik ons huisje die ik zo gemist heb, wil betreden. Ik sluit mijn ogen en Sinan pakt mijn hand en dirigeert me de woonkamer in. Halvewege struikel ik bijna over het tapijt maar omdat Sinan weer kenbaar maakt dat ik mijn ogen echt dicht moet houden tot hi j zegt dat ze weer open mogen, doe ik dat maar. “Okee schatje. NU mag je kijken. TADAAAAA”

Wanneer ik mijn ogen open verdwijnt het ellendige gevoel wat ik ervoor had als sneeuw voor de zon. Ik krijg een enorme energieboost, mijn zware hoofdpijn is plotseling weg en het enige wat ik kan zeggen is.. Oh my gosh! HONEYYYYY!

Met open mond doe ik voorzichtig een paar stappen de woonkamer in. Ik kijk mijn ogen uit!

Wauw! Ons huisje, waar ik toch echt wel heel blij mee was toen ik weg ging, is helemaal omgetoverd. Waar eerst een driepersoonsbank, een tweepersoonsbank en een stoel stonden, kijk ik nu tegen een hoekbank aan, met nog een losse stoel. In de hoek zijn twee planken gemaakt, waar Piet op staat. De plant die ik van mijn vriendin Filiz heb gekregen. Of nou ja. Heb onvoerd, voor hij uit zou drogen :P

Daarnaast staan er een paar miniatuurscheepjes (waarvan hij er één van mijn moeder heeft gehad) en er achter aan de muur hangt mijn favoriete foto van Kiwi. Mijn lievelingskat, mijn grote vriend, die enkele jaren geleden op afschuwelijke wijze overleden is.

In de andere hoek heeft Sinan een kastje opgehangen. Het is een soort van altaartje geworden en staat vol foto’s. Het ziet er geweldig uit! Maar dat is nog niet alles.. we hebben zelfs een nieuw vloerkleed. Er hangen èchte gordijnen! En we hebben zelfs een TV kast!

De grote spiegel waarvan het frame stuk was zodat we deze niet op konden hangen, heeft eveneens een metamorfose ondergaan. Er zit een nieuw frame om heen, èn hij hangt ook aan de muur. Sinan pakt me bij mijn hand en trekt me mee de douche in. Wow! Er hangt een kastje zodat we vanaf nu, ongeacht of het bewolkt is of niet… ALTIJD WARM WATER HEBBEN! Altijd WARM douchen :D

Ik ben door het dolle heen haha. Maar we zijn er nog niet. Ik ben nog niet uitgepraat over hoe blij ik wel niet ben met dit apparaat of we staan in de slaapkamer. Wow. We hebben een KLEDINGKAST! En het bed heeft een nieuw laken en nieuw beddengoed. Ons huis heeft dus een complete metamorfose gehad. En Sinan heeft het echt heel goed gedaan!

En ook heel snel. Ik geloof binnen een dag. Want toen ik hem de laatste keer sprak via de webcam, zag alles er nog uit zoals ik gewend was. Hij heeft hulp gehad van onze vriend Nihat. Nou, echt te gek om op deze manier thuis te komen

De koelkast bleek echter leeg te zijn. Hij had geen tijd meer om boodschappen te doen of was het vergeten. Maar ach. Na deze ontzettend grote, lieve en mooie verrassing, is dat hem wel vergeven :)

Als laatste verrassing had hij, dat hij iets voor mij gekocht heeft wat ik al heel lang wilde. Een sapcentrifuge, zodat ik ieder sapje maar kan maken dat ik wil. Wortel, appel, komkommer, tomaat… alles kan er doorheen. Fruit en groente, dat kan dit ding allemaal aan. Zelf heb ik hem alleen nog niet aan hoeven raken. Vanochtend was er geen stroom dus moesten we wachten. Maar nu zit ik heerlijk op onze nieuwe bank dit verhaal te schrijven, met een vers sinaasappelsapje voor mijn neus die Sinan net voor me gemaakt heeft.

Ik mis iedereen erg… maar echt. Het is fijn om weer thuis te zijn :D

(later schrijf ik nog even een apart verhaal over mijn reis.. maar wilde dit toch even als eerst vertellen :D)