Goed versus Slecht nieuws

Zonder slecht nieuws zou er geen goed nieuws bestaan. De waarde van het goede nieuws is dan immers niet zo betekenisvol. Dus om goed nieuws te krijgen… hoort er soms ook wel eens slecht nieuws bij.

Zo is het met alles in het leven, niet? Ik, mijn gezin, heeft de afgelopen jaren behoorlijk wat slecht nieuws te voorduren gehad. Daarom waarderen we het zo enorm wanneer er wèl iets goed gaat. Daar kun je dan echt van genieten.

Maar op dit moment is het balans in ons leven wel wat zoek moet ik zeggen. Het slechte nieuws stapelt zich op en af en toe krijgen we er dan wat goeds tussen te horen. Het verzacht geleden leed natuurlijk wel. Dat is het mooie van goed nieuws. Hoe vervelend het ook is wat je mee hebt gemaakt, het is nu in het verleden. Het is geweest. En daar komt dan het goede nieuws in eens om de hoek kijken, dat de scherpe randen van je leed doet vervagen. Het menselijk brein is wat dat betreft een prachtig iets. Het is geprogrammeerd om slechte dingen snel weer te vergeten, wanneer er iets goeds op het pad komt.

Ook is het steevast een roulerend ritme. Na regen komt zonneschijn. Na zonneschijn komt… yep. Regen. Een dal is niets zonder een berg. En de pieken van een berg heb je niet zonder de dalen. Gezien we de afgelopen jaren best wel wat tegenslag hebben gehad, wist ik dat er ook snel weer een tijd zou komen dat de zon weer ging schijnen voor ons. En ik had gelijk ;) Maar helaas kregen we vandaag wel weer een deukje in ons zojuist hervonden goede nieuws. Deze keer over onze woning.

Het verhaal is, dat onze woning te koop staat. Het is heel klein. Dus de eigenaar had bedacht om het te koop te zetten samen met de leegstaande woning onder ons. De koper zou er dan zelf een duplex van kunnen maken. Meneer wilde er alleen wel 55,000 euro voor vangen, wat een hoop geld is. Dan heb je twee woningen wat leuk is natuurlijk. Maar het bestemmingsplan is een duplex. Dus naast de aankoop ben je dan nog veel geld kwijt om er een duplex van te maken.

Die gek is alleen eerder gekomen dan we allen hadden verwacht. En hij heeft er schijnbaar ook nog eens veel meer voor betaald als dat de verkoper er voor vroeg. Als we de verhalen mogen geloven tenminste. Tja. Niet zulk goed nieuws voor ons natuurlijk. Verkopen = verhuizen! Aanvankelijk zouden we dit seizoen blijven waar we zitten. We zijn er vanuit gegaan dat er niet zo snel een koper gevonden zou worden. Nu is die er wel, dus ons geliefde huisje zullen we nu echt moeten verlaten.

Voordeel is wel dat ons contract tot ergens in mei loopt. En het hangt er maar net vanaf wat de koper wil. Wil hij het direct ombouwen tot een duplex, of wil hij er na het seizoen pas mee beginnen? Mogen wij dus nog blijven deze zomer, of moeten we er in mei er uit? Het zijn vragen die zo snel mogelijk beantwoord dienen te worden.

Maar natuurlijk hebben we een lieve huisbaas. “Als jullie er uit moeten mogen jullie wel in ons appartement. Want wij wonen tegenwoordig in Antalya” had hij eerder al gezegd. Mijn vraag naar Sinan was natuurlijk wat dat zou betekenen voor onze huur. Gezien dat appartement ook een duplex is. We zouden er in mogen zonder extra verhoging van de huur was zijn antwoord. Iets wat mij natuurlijk wel blij maakt maar ik was er niet helemaal gerust op.

Vandaag zaten we er dan. In dat mooie appartement van de huisbaas, die gelukkig in het zelfde complex zit als wij zitten. Bij binnenkomst liepen we de open keuken in. Met een mooie oven en een barretje. De huiskamer zit er naast, en er tegenover het toilet met douche. Daarnaast een slaapkamer. De trap naar boven bracht ons naar een soort vide. Met een extra slaapkamer een badkamer met tweede toilet en een ligbad. Ook zat er een klein keukentje in waar je ook kan koken. Heel mooi allemaal!

Maar niets is voor niets natuurlijk. De huisbaas zei nu dat we niet voor dezelfde prijs er in mochten. (surprise surprise!) Waarom verbaasde me dat nou niets! Maar, hij hield veel van ons (ik heb die vent 2x in mijn leven gezien) en omdat we zulke goede huurders zijn, zulke lieve mensen, zulke goede mensen! Mogen wij het dan huren voor een schappelijke prijs van máár 550 TL per maand. En dan zit er ook nog airconditioning in, en elektrische luiken voor de ramen en natuurlijk twee balkons.

“voor dat geld heb je op zijn minst een zwembad dat je kan gebruiken” snoof ik boos tegen Sinan. Maar ergens hadden Sinan en de huisbaas wel gelijk. Voor wat je er voor krijgt, is 550 TL een hele schappelijke prijs. (Zo'n 230 euro per maand)

Zo heel slecht nieuws was het dus ook weer niet. Maar als je het mij vraagt blijf ik liever waar ik zit en kan die duplex mij gestolen worden. Ik ben gehecht aan mijn huisje. Het kost ons bijna 200 TL per maand minder. En wie weet. Komt de huisbaas van de winter in eens voor onze deur. “Sorry lieve, mooie mensen waar ik zo van houd. We komen terug naar Side en wij willen ons eigen huis weer in” ….tja. Dat kan hè. In Turkije. Zo doet men dat. Dan mag je nog zo’n mooi contractje voor je neus hebben liggen. Als de baas het zegt, dan zal het zo gebeuren. Daar ligt mijn angst. Ik wil niet stééds weer verhuizen. Ik wil een leven opbouwen in een woning. Ik wil me er thuis voelen. Niet bang om er weer uit gezet te worden. Maar die garantie schijn je geloof ik alleen te hebben wanneer je een gek bent die er meer dan 55,000 euro voor neerlegt. Maar ja. Die mogelijkheid hebben we natuurlijk niet. 550 TL is op dit moment eigenlijk al teveel van het goede.

Dus wachten we het telefoontje van de huisbaas af. Of we mogen blijven waar we zitten dit seizoen, of dat we alsnog onze boel moeten pakken. Natúúrlijk gaan we dan naar zijn mooie duplex. Want snel even wat anders vinden voor een mooie prijs? Daar is het nu helaas al te laat voor.

Het goede nieuws? Het wordt dan een heel makkelijke verhuizing. We gaan dan één verdieping naar beneden ;)