Wanneer de kat van huis is...

Dansen de muizen op tafel. Mijn liefje is nu een paar dagen van huis. Hij is naar het prachtige plaatsje Kas toe, wat op ongeveer 5 uur rijden bij ons vandaan ligt. Hier volgt hij een belangrijke cursus die noodzakelijk is voor het hebben van een duikschool. Intussen ben ik degene die de boel moet runnen. En dat is meteen een goede test om te kijken hoe het met mijn managerskills gesteld is.

Nou, laat ik eerlijk wezen. Dat is niet makkelijk. Hoewel ik nog wel eens een bijdehandje kan zijn en mijn stem laat horen, vind ik dat in dit geval niet makkelijk. We hebben nog maar één medewerker (we hadden er twee maar één er van bleek niet uit het juiste hout gesneden voor het werk en komt dus niet meer) maar ik heb er al een hele kluif aan.

De 'baas' (Sinan) is er niet. En dat is schijnbaar een vrijbriefje om niet te hoeven werken. Sinan is heel wat strenger dan ik, zo blijkt. Wanneer hij er is werkt de jongen die voor ons werkt hard. Maar nu mijn man de afwezige is, lijkt de jongen te denken dat hij lekker kan relaxen.

Vandaag werd het echter tijd om hem maar eens op het matje te roepen. Want tot twee keer toe gaan parasailen, en de hele tijd bij de watersporters rond te hangen terwijl hij eigenlijk bij het zwembad moet zijn is natuurlijk niet juist. Dat is iets wat hij zelf ook had kunnen bedenken natuurlijk. Niet dat we nu duiken kunnen maken, maar proefduiken in het zwembad zijn wel mogelijk.

Nu er zojuist een klant was die dat wilde maar niet kon, omdat mijn medewerker hoog boven in de lucht hing, was de maat vol. Dus maakte ik hem dat op rustige toon maar met veel gebaar duidelijk, zoals de Turken dat doen hier ;)Tja. Werk is werk! Gelukkig nam hij mijn standje erg serieus en is hij direct naar het zwembad vertrokken. Of zou hij nu bang voor me geworden zijn? :D

Al met al moet ik er nog even aan wennen. Want ik voel me nu eigenlijk schuldig dat ik hem een standje heb gegeven terwijl mijn verstand zegt dat het mijn recht was om dat te doen. Natuurlijk is er een tijd voor plezier, maar niet zoals het er nu aan toe ging. Toch ben ik wel blij wanneer Sinan dat straks gewoon weer op zich kan nemen.

Intussen ben ikzelf druk bezig met de website van het duikcentrum. Dit gaat de goede kant op maar kost erg veel tijd en werk. http://www.turkuaz-side.com is in ieder geval in de lucht en ben iedere dag nog hard bezig met vertaalwerkzaamheden.

Over een uurtje echter pak ik mijn spullen en ga ik naar huis. Want vanavond is het GIRLSNIGHT! Lekker met mijn vriendinnetjes films kijken onder het genot van een hamburger van de burgerking. De perfecte ingrediënten voor een super avond en dat is ook echt iets waar ik naar toe verlang.

Het emotioneel moe voelen is trouwens al weer minder aan het worden gelukkig. Ik voel me wel wat gestresst maar dat is weer helemaal goed zodra mijn schat weer terug is. Nu hij weg is merk ik weer hoe saai ik alles vind zonder hem. Dus laat de dagen maar snel voorbij gaan! Behalve dan de leuke momenten zoals vanavond met de girls ;) die mogen eindeloos duren :D