Emotioneel moe

Zo hee. Voor je het week is er al weer bijna een maand om!

Dat heeft ergens ook met het inspiratieloos zijn te maken. (En het lang niet gehad hebben van internet!) Weliswaar gaat het steeds beter met de duikschool maar verder maak ik geen bijzondere dingen mee. Plus dat ik me nog steeds niet lekker in mijn vel voel zitten en ik ook niet steeds met een zeikverhaal wil komen ;)

Maar helaas is het zo. Ik ben moe. Emotioneel èrg moe. Er zijn de afgelopen maanden best veel dingen gebeurd. Positief en negatief. We hebben het behoorlijk druk gehad natuurlijk!

We zijn verhuisd inmiddels naar een grotere woning. Tegelijk is mijn lieve kat verdwenen en mis ik haar iedere dag verschrikkelijk. Ik kan alleen maar hopen dat haar niets is overkomen maar hoe langer ik haar niet zie, hoe kleiner de kans is dat ze nog leeft. Ze hing altijd in de buurt rond en kwam ons altijd begroeten bij het tuinhek wanneer we terug kwamen van het werk (en hoe laat het ook was)..ben er erg verdrietig over dat we haar niet meer zien! Wist ik maar of het goed gaat of niet. Zo wel, dan had ik er nog mee kunnen leven maar dit is echt pijnlijk :( mijn lieve poezebeest... ik had zo gehoopt dat we nog jaren van elkaar konden genieten! Als ze toch overleden is, dan weet ik in ieder geval dat haar laatste levensfase goed is geweest. Ze heeft echt genoten bij ons. Maar dat neemt het gemis natuurlijk niet weg.

Verder moet ik er erg aan wennen dat we verhuisd zijn. Ik mis ons oude appartement best wel. Het was heel klein maar ik voelde me er erg thuis! Nu hebben we een groter appartement die ook wat luxer is. Maar echt genieten kunnen we niet gezien onze medewerkers bij ons in (gaan) wonen. Eéntje is er al, nog 4 anderen komen. Dat zal een drukke boel worden straks.

(En gezien ik dan met 6 andere mannen in één huis leef, kun je je voorstellen dat ik gerust wel een paar keer op Mayra haar aanbod in zal gaan om af en toe even bij haar op adem te komen. Haha. Dat zal ik ook wel nodig hebben!!)

De spannendste dingen die in de tussentijd gebeurd zijn?

Ik heb me laatst buitengesloten!! Ik dacht dat ik de kat hoorde dus ik stormde natuurlijk meteen naar de voordeur toe. Sinan was aan het werk (aan het duiken ook nog dus ik had hem toch niet kunnen bereiken) en ik was thuis om de verhuizing te doen.

Ik doe de deur open, zet een stap naar voren en kijk om me heen. Geen kat te bekennen en voor ik het weet BAM! Knalt de deur met een rotvaart achter me dicht.

OEPS! Daar sta ik dan. Op blote voeten, geen sleutels en geen telefoon. Vervolgens bedenk ik me dat ik nèt er voor binnen het tostiapparaat aangezet had met een broodje. Nog een keer, OEPS!

Dus ja. Snel handelen was vereist natuurlijk als ik wilde dat het huis niet in de fik ging. Daarom ben ik met mijn beste Turks bij de beheerders die op de eerste wonen gegaan (want Engels spreken ze niet) en heb de elektriciteit af laten sluiten. Toen vier telefoontjes laten plegen zodat uiteindelijk iemand van de real estate agency met een reserve sleutel kon komen die er zeker een half uur voor heeft moeten rijden. Want de beheerder had geen reserve.

Meteen heb ik ze naar het water laten kijken want daar was ook een probleem mee. Beneden wel water maar boven niet. Dat was op een gegeven moment ook geregeld. Weer iets later tòch niet, want er bleek lekkage in de badkamer boven te zijn. Water dus weer af laten sluiten en dat is inmiddels nog steeds niet goed. We hebben nu wel water, maar boven alleen heet. En beneden alleen koud. Schiet dus niet op! Ook is boven maar een zeikstraaltje. Dat houdt in dat er voor de wasmachine die ook boven staat, al helemaal geen genoeg water is. Wèl hebben we nu een bad. Jacuzzi eigenlijk zelfs. Dus het is eigenlijk best een goed idee om gewoon een paar uur te wachten tot het bad eindelijk een keer gevuld is, vervolgens de was er in te gooien en dan de bubbels het werk te laten doen ;) ga ik binnenkort eens uitproberen! :D

Al met al moest ik het natuurlijk ook allemaal aan Sinan vertellen. Ik ben na dit akkefietje het huis uit gevlucht en heb de boel de boel gelaten. De muren kwamen echt op me af dus ik ben lekker met de bus naar het duikcentrum gegaan. Daar heb ik samen met Sinan hartelijk om het gebeuren gelachen uiteindelijk.

En verder..? Ik heb een goed kleurtje gekregen, loop ik gigantisch achter met beloftes die ik nog waar moet maken en liggen er stapels werk op me te wachten. Nu we weer internet hebben kan ik daar weer eens aan beginnen, maar deze keer denk ik aan mijzelf en doe ik het rustig aan. Want heb op dit moment echt het gevoel alsof ik op mijn laatste krachten loop. En dat is natuurlijk niet de bedoeling. Hopelijk ben ik snel van dat gevoel af.