..Jawel. Mijn eerste werkdag!

lig je lekker in bed tegen je man aan.. gaat de telefoon. Niets aan de hand. Tot die lieve man met zijn handenklappend de kamer binnen komt gestormd en luid zegt dat er gewerkt moet worden...

"Ze hebben JOU nodig!".. eeeh?
Wie vraag ik nog laperig. Ja Side Leder natuurlijk!

Nu? Ja nu kleed je aan ze wachten op je.

Shit man. En dan sta je in eens te werken, terwijl je eigenlijk van plan was te verhuizen!

En vanwege het plan om te verhuizen, was alles natuurlijk ingepakt. Maar ik had het geluk dat mijn nette jurk nog aan de deur hing. Die waar ik in getrouwd ben. Nou dan die maar aan. Zwarte kol eronder, nette schoenen had ik ook nog wel.

Ohhh wat zie je er mooi uit! Roept Emrah wanneer hij me op komt halen. Nou, mijn werkkostuum is dus goedgekeurd. In een spijkerbroek die ik al bijna een week draag had ik echt niet aan kunnen komen!

Rond een uur of 11 ben ik al aanwezig. Half 11 volgens mij zelfs, ik let niet op de tijd.

En dan is het wachten. En wachten. En wachten. Oh! Lunchtijd! Lekker vis, met rijst en salade. En dan weer wachten en wachten en wachten.

Buiten in de zon.

En wachten.

En dan in eens om 13.20 uur krijg ik te horen dat om 14.00 uur een Nederlandse groep komt. 15 personen! En IK mag ze gaan helpen!

Dus krijg ik even een snelstoomcursus over de geschiedenis, het leer, de jassen, en... de modeshow die ze houden.

Modeshow?

Ja. Zegt de manager. En JIJ gaat ze gasten eerst wat vertellen. Dat wat je net geleerd hebt. Op het podium.

*slik* okee.

En daarna is de modeshow en als die afgelopen is, vertel je nog wat meer en dan nodig je ze uit de winkel in te komen.. vervolgt de man.

Zo gezegd zo gedaan. Eindelijk is het 2 uur. 2.15 uur. 2.30 uur. Nog geen Nederlandse groep te zien. Toch maar eens navragen waar ze blijven.

Oh! Ze komen om 3 uur! *haha*
Nee natuurlijk was ik niet geamuseerd. Nog meer wachten!

Eindelijk is het 3 uur. 3.15 uur. "niet weer" denk ik en dan stopt er in eens een bus met 10 mensen voor me. Snel leg ik uit dat de Turken "Welkom" moeten zeggen en dan krijgen ze allemaal een badge van me.

Ze nemen plaats en ik begin mijn verhaal en vraag of ze genieten van hun vakantie en nog lang blijven.

De oudjes, want dat waren ze, waren helemaal blij dat er een Nederlandse was!

Toen begon de show, die niet lang duurde. Ik gooide er in mijn vervolgverhaal nog even wat grappen tussendoor en toen gingen we de winkel in. Nog even mijn verhaal uitgelegd dat ik hier woon en getrouwd ben en bla bla.

Emrah komt naar me toe, en zegt "Ik weet niet wàt je net allemaal zei... maar het was goed! Gefeliciteerd! :D"

Haha!! :D

En toen leek het in eens wel een wolvenslachtveld.

Verkopers kwamen uit alle hoeken gekropen en probeerde iedereen wat aan te smeren. Arme mensjes :D

Maar ik WIL helemaal geen jas! Jammert een vrouw die een leren jas aan heeft...

Nee die tas zoek ik helemaal niet! Hoor ik een ander tegen een verkoper.

Dan komt er 1 naar mij toe, een verkoper.. en zegt "jij hebt een lastige baan straks. Die Nederlanders.. altijd kijken kijken maar niet kopen" ...ik moest heel hard lachen :D

Maar gelijk heeft hij wel. Wij Nederlanders zijn niet zo makkelijk. We zijn kritisch. En tja... als je niet even de kans krijgt om rustig te kijken dan begrijp ik ook wel dat ze niet willen kopen.

Uiteindelijk vertrekt de meut weer en heeft één vrouw een ieniemienie portemonnee gekocht.
De verkoper zal vast trots zijn!

Dan loopt de vrouw die geen jas wilde naar buiten.. met nog steeds een verkoper achter haar aan met een jas in zijn handen die hij gráág aan haar wil slijten. Ik geef haar een knipoog en zeg geruststellend dat ze het ook absoluut niet moet doen als ze dat niet wil.

Een vervelende sfeer hing er overigens niet. Iedereen was vrolijk, zowel de gasten als de verkopers en ze maakte veel grapjes onder elkaar. Dus vat mijn bovenstaande tekst niet verkeerd op ;)

En toen. Toen de gasten weg waren, kon ik ook meteen weer gaan. Iedereen blij.

En in tussentijd heeft Sinan de verhuizing geregeld. Ik zit dit nu te typen in een leeg huis. We vertrekken straks en hebben dan dus even geen internet meer. Maar dit verhaal moest ik gewoon echt even aan jullie kwijt.

Ik hoop dat het niet al te lang duurt tot we weer internet hebben in onze nieuwe woning! Op het werk wilde ze dat ik morgen meteen weer kwam (maar dan zijn er geen Nederlandse groepen dus ik kijk alleen even rond) en heb gezegd dat ik dit niet doe. Ik begin gewoon zoals afgesproken op 1 april. Want deze week hebben we het nog heel druk. Spullen uitpakken, en mijn jaarvisum regelen en nog wat andere zaken waar ik later pas meer over kan vertellen.

Nou.. hopelijk tot snel!! :D