De allerlaatste voorbereidingen

Allereerst wil ik iedereen die op mijn laatste blog heeft gereageerd echt heel hartelijk bedanken! Zoveel lieve reacties had ik helemaal niet verwacht!! Dat heeft me enorm goed gedaan! Ook wil ik degene bedanken die me een steunbetuiging per mail heeft gestuurd. En natuurlijk Mayra voor haar lieve telefoontje!

Gisteren was voor mij weer een lange en zwijgzame dag. Van ochtend tot ver in de namiddag liep ik met een brok ik mijn keel achter de rest aan. Ik deed geen moeite meer om nog ook maar iets te vragen en die werden me ook niet echt gesteld dus ik was alleen maar bezig met mijn tranen wegslikken. Ik wilde niet dat anderen zagen dat ik me zo rot voelde.

Mij werd wel het een en ander gevraagd toen we bij de kapper kwamen om mijn haardracht te bespreken voor het feest. Maar toen ik uit wilde leggen hoe ik het wilde hebben werd ik niet begrepen dus besloot ik dat we thuis nog maar een keer op internet moesten zoeken naar foto's wat in de buurt kwam van mijn wens.

Nadat alles geregeld was en we moe thuis kwamen ben ik meteen begonnen met zoeken. Tranen rolde over mijn wangen toen ik de foto's 1 voor 1 bekeek. De emmer was weer vol. Sinan sloot me in zijn armen en smeekte me niet te huilen. Hij vond het zo erg mij zo verdrietig te zien dat hij er een brok in zijn keel van kreeg.

''We vinden wel wat moois voor je haar!!'' zei hij opbeurend. Toen verscheen er door de tranen heen even een lach op mijn gezicht en vertelde ik hem dat ik echt niet moest huilen om zoiets onbenulligs als het model van mijn haar. ZO belangrijk was dat ook weer niet.

Op dat moment kwamen Sinan zijn moeder en tante binnengelopen om te kijken of we al wat gevonden hadden. Toen ze mij in deze toestand zagen kreeg ik meteen nog eens 4 armen om me heen en zoete woorden toegefluisterd die ik wel begreep. Daarna werden door 3 verschillende handen (die van Sinan zijn moeder en tante) de tranen van mijn wangen geveegt en Sinan legde uit dat ik me zo alleen voelde... Iedereen kon er wel begrip voor opbrengen en ik pakte mijzelf weer bij elkaar.

Nog geen half uur later vroeg Sinan of ik nog even mee de stad in wilde. Zijn tante had een nieuwe winterjas nodig en omdat het al donker was (en zij een ongetrouwde vrouw) kon ze niet alleen gaan. Ik wilde dat wel (beter dan wachten op de slaapkamer tot ze terug zouden zijn) en niet veel later liepen we in een prachtig winkelcentrum met dure winkels en prachtige mode.

Ik denk dat Sinan mij op wilde beuren met cadeautjes want ik hoefde zelf niet te kijken of hij kwam al met schoenen aanzetten ''kijk schat die staan je vast geweldig!!!'' of besloot meteen het tasje te kopen waarvan ik alleen maar opmerkte dat die wel leuk was.

Uiteindelijk kwamen we thuis zonder winterjas maar ik had dus nieuwe schoenen, nieuwe sloffen en een nieuw tasje ;)

Hoewel het wel laat was besloot ik mijn trouwjurk nog eens aan te trekken omdat Sinan zijn tante die zo graag wilde zien. Sinan zijn pak was nu ook helemaal compleet en hij wilde die ook even passen.

Daarna ben ik tot 1u in de nacht bezig geweest met het maken van onze dank-je-wel-voor-je-komst cadeautjes.

Deze kant en klaar kopen was te duur (1 of 2 TL per stuk en we hadden er zeker 100 nodig) dus ik wilde ze zelf maken was achteraf gezien ook een goed idee was omdat ze nu per stuk goedkoper zijn.

Vanochtend kregen we vroeg al het eerste bezoek. Zo langzaamaan beginnen de gasten deze kant op te komen. Sinan is nu naar het hotel om een deel van de rekening te betalen en gaat daarna naar de kapper. Verder hoeven we niets meer te doen.

morgen hebben we een heel programma:
Eerst moet ik met trouwjurk en al naar de kapper waar mijn haar gedaan zal worden. Make-up wilde ik zelf doen maar dat blijkt ook bij de kapper gedaan te worden. Daarna gaan we door naar de fotograaf voor de fotoshoot. Ik hoop dat het droog blijft zodat we mooie foto's in de tuin kunnen maken. Wel is het erg koud en binnen hebben ze ook een hele mooie ruimte dus erg is het niet als buiten niet kan. Daarna gaan we naar het hotel toe en wachten we alle gasten op. Om 19.00 uur begint het feest en doen we eerst de openingsdans. Daarna zouden we henna doen maar dat gaat niet door omdat het de henna uit mijn handen moet slijten en ik niet met oranje vegen in mijn handen op het werk in Nederland kan verschijnen. Vind het erg jammer dat het niet door gaat maar moet ook aan NL denken..

Daarna gaan we eten en feesten en heb ik ook nog wat te zeggen in de microfoon. Ik heb nl. een Turkse speech voorbereid enkele maanden geleden en weet deze nu helemaal uit mijn hoofd. Het was eigenlijk een verrassing voor Sinan maar hij kwam er achter dus nu is het een verrassing voor de rest van de familie en vrienden.

Om 00.00 is het feest in het hotel afgelopen en gaan we met vrienden op stap. Maandag vertrekken we alweer terug naar Side. We kunnen meerijden met Nihat of andere vrienden en dat scheelt weer geld en tijd.

En daarna is het alweer bijna tijd om naar NL te komen!!