Deepo,uitgaan en een dagje relaxen

Hoewel ik het heerlijk vind om weg te gaan met mijn schat.. komt er op die momenten toch iedere keer weer een punt dat ik teleurgesteld ben of boos wordt.. Dat is natuurlijk niet wat ik wil en ik wil al helemaal niemands avond verpesten maar ik voel me er keer op keer toe gedwongen om er wat van te zeggen.

Zaterdag zijn Sinan en ik samen met Nihat, Tugay en Elif naar Antalya geweest. Tugay en Elif zijn vrienden die normaal in Bursa wonen. We zien ze dus niet zo vaak. Nu heeft Tugay echter een project (Een ziekenhuis bouwen in Antalya) en dus is hij met zijn vrouw Elif (Die overigens geen Engels spreekt) voor een half jaar in de omgeving komen wonen.

Eerst zijn we naar het Deepo gegaan. Hier vind je leuke kleding outlet voor een hele mooie prijs. Shoppen met Sinan is altijd erg leuk :) Hij is er zelf ook gek op en dat maakt het voor mij ook weer wat makkelijker. Voor hem hebben we dus een aantal nieuwe t-shirts gescoord voor nog geen 5 euro per stuk en goede kwaliteit. Ik vind het ook leuk om met hem te shoppen omdat alle kleuren hem wel goed staan. De gemiddelde doorsnee man schrikt van mannenkleding in de kleuren paars, knalroze of turquoise.. maar Sinan niet en deze kleuren staan hem ook verrassend goed :D Ook ik ben gek op deze kleuren en wanneer ik dus met een dergelijk t-shirt aankom wuift Sinan het niet meteen weg maar hij gritst de kledingstukken uit mijn handen en past ze dan allemaal. (en koopt ze vervolgens dan ook zo blij als een kind :D) En ik zwijmel ondertussen weg wanneer ik hem in een knalroze t-shirt zie.. Zo sexy!

Als we dan voor mij kijken zie ikzelf vaak niet zoveel leuks. Niet dat er niets in de aanbieding is voor mij maar ben gewoon niet echt op zoek. Sinan is het daar echter niet mee eens en probeert me dan wat aan te smeren (Vindt je dit leuk? Ja?Okee take it! Ja. Doe nou maar gewoon hartstikke leuk schat staat je goed) De gemmiddelde doorsnee man houdt niet echt van shoppen en laat staan met een vrouw erbij. Op de vrouwenafdeling. En hoewel Sinan voorheen nog weigerde met mij een vrouwenzaak binnen te stappen omdat het een vrouwending is.. schrikt hij er nu dus niet meer voor terug en shopt hij samen met mij met plezier :)

Nadat we na het avondeten bij het Deepo vertrokken, zijn we met een tussenstop bij de supermarkt doorgereden naar het huis van Tugay en Elif. Het was pas 21.00 uur dus werd ships en fruit op tafel gezet. En vodka.

En dan zijn dit de momenten waarbij mijn stemming al begint te dalen.

1. de tv wordt aangezet. Turks natuulijk en voetbal. 2 Ik begrijp het dus niet en ik ben niet weg van voetbal. 3. De gesprekken beginnen los te komen. In het Turks natuurlijk en over voetbal. Of de legertijd van de mannen. Of over de jeugd. Leuk voor hen maar ik begrijp het dus niet en gezien ik niet weet waar ze het over hebben kan ik ook niet echt meepraten.

Het vervelende is dus: Geesje wordt vanaf dat moment genegeerd. Zo goed als.

Sinan slaat zijn arm om mij heen en geeft me wat kusjes op mijn wang. Hij laat zien dat hij trots is om mij als zijn vrouw te hebben. Dit is heel lief en geeft me ook absoluut een warm gevoel van binnen.. maar het feit dat er vervolgens 3 uur vrijwel niet met je gesproken wordt is echt geen goede manier om de stemming hoog te houden.

Wat er tussen 21.00 en 00.30 uur tegen mij gezegd is (Door Sinan en anderen):

- Wil je 1 of 2 ijsblokjes?
- Wil je nog een glas?
- Hier een vork voor jou en je man
- Schat ik hou van je
- Okee laten we gaan.

Dat is het zo ongeveer wel. Misschien is er wel iets meer gezegd maar gesprekken zijn het niet. Alleen vragen en opmerkingen wanneer het echt nodig is.

Op ''schat ik hou van je'' na is de rest dus niet echt boeiend en voel ik me langzaam aan hersendood.

Sinan heeft het 1 keer weten te presteren om in 3 uur tijd (3 f*cking uur!!!!!!) alleen 'Askimmmm' te zeggen. Welgeteld 1 woord!!!!!!!!

Je begrijpt dus wel dat ik daar niet zo vrolijk van word.

Wanneer Sinan ziet dat mijn mood tot onder het 0 punt gedaald is vraagt hij me wat er is. Of ik okee ben? En geeft me weer een knuffel.

Nee niet! Zeg ik boos (Wat ik moeilijk vind omdat Sinan dus wel heel lief is. Hij geeft me wel aandacht (Knuffelen, kusje geven enzo.. maar dat is toch echt iets anders dan gesprekken voeren!) en Sian waagt het me om te vragen waarom niet??

Met heel veel geduld leg ik rustig en op zachte toon uit dat het gewoon niet leuk is als hij met zijn vrienden lekker zitten te drinken en te kletsen en te lachen om elkaars grapjes en dat ik er dan weer eens bij zit voor jan lul. Dat is er niets van begrijp en niemand (niet alleen Sinan) de moeite neemt om mij erbij te betrekken. Elif mengt zich ook niet in deze gesprekken maar het verschil is dat zij het tenminste verstaat allemaal. Zij heeft de keuze om zich in het gesprek te mengen of om alleen te luisteren.

Sinan merkt nuchter op: Dan moet jijzelf ook eens wat vragen stellen. Jij praat ook niet maar luistert alleen maar!!

Op dat moment voel ik me als een volkaan dat op uitbarsten staat.

Toegegeven, hij heeft gelijk. Ik hou net zo goed mijn mond. Het vragen en proberen mee te praten heb ik namelijk al lang opgegeven!

Dat gaat gewoon niet zo makkelijk wanneer je niets van de gesprekken mee krijgt. (Dan hebben ze het over voetbal vijvoorbeeld en komt Geesje aan: Zeg Tugay hoe gaat het nu met de bouw van het ziekenhuis? Hebben ze het over hun legertijd wat ze meegemaakt hebben en dan komt Geesje weer hoor: Hee Nihat hoe gaat het met je werk?) Dat resulteert vrijwel altijd in antwoorden zoals 'goed' en dan vervolgen ze hun eigen gesprek weer.

Ik probeerde voorheen mijzelf op de hoogte te houden door steeds maar weer te vragen wat het onderwerp van gesprek was. Wat zegt hij? Wat zeg jij? Waar gaat het over? Naar aanleiding van het antwoord kon ik dan misschien verder op het gesprek ingaan maar dat werkt gewoon niet.

Dat weiger ik nu nog te doen om het feit dat als ik de vraag stel waar het over gaat, ik alleen antwoorden krijg als:

- over het leger
- over vroeger schatje dat is nogal moeilijk uit te leggen
- voetbal

Daar kan ik toch niet veel mee? Wanneer ik dit zeg, geeft Sinan als antwoord dat het voor hem ook moeilijk is om alles letterlijk te gaan vertalen. Wat kan hij doen?

Nu geef ik hem niet alleen de schuld maar ook zijn vrienden. Vrijwel iedereen kan Engels en ze kunnen mijn man allemaal helpen om uit te leggen waar het over gaat en om mij bij het gesprek te betrekken.

Vooralsnog komt het er op neer dat ik gewoon vergeten wordt op dit soort momenten. Daar lijkt het althans op.

Met dit humeur gingen we dus na 00.00 uur naar de Jolly Joker. Een leuke bar met goede live muziek. De helft van de nacht heb ik een kuthumeur gehad tot ik dronken was en mijn eigen feestje bouwde. (Want daar worden de gesprekken voor zover de volume van de muziek het toelaat voortgezet en dan kan ik er al helemaal geen touw meer aan vastknopen.

Daarna zijn we weer naar huisgereden. Met als tussenstop in een 24 uurs restaurant waar we soep gegeten hebben. Daar was het wel gezellig, heb me goed vermaakt. Toen werd ik namelijk niet 'vergeten' en hebben we grappige gesprekken gehad over het eten. (Ik was namelijk heel gezonde soep aan het eten...... van koeienmaag. En je kan zeggen wat je wil maar het is echt heel erg lekker! :))

Van de terugweg heb ik niet zoveel van meegekregen. Ik heb in tussentijd heerlijk geslapen. (In de jeep. Open jeep dus. Dat vangt veel wind)

Om 8 uur gisterochtend waren we pas thuis. We hebben onderweg 3 tussenstops gemaakt zodat Nihat wat kon slapen. Die moest rijden en na een nacht feesten was hij ook bekaf. Gezien ik geen jas had was het wel koud.. Sinan heeft toen ik sliep al onze nieuw gekochte kleding over me heen gelegd om me warm te houden :) Zelf had hij ook alleen maar een t-shirt met korte mouwen aan en dus is hij nu wat verkouden.

Gisteren hebben we vrijwel de hele dag slapend doorgebracht. (tot in de middag in ieder geval) Daarna hebben we samen gekookt, filmpjes gekeken en lekker gekroeld met elkaar. Sinan had geluk trouwens dat er gisteren geen duiken ingepland stonden... die kon dus 1 dagje thuis blijven en dat heeft ons beide heel goed gedaan. We waren er heel erg aan toe om gewoon samen op deze manier samen te zijn. Uitgerust en relaxed! Gisteren was gewoon perfect.. zoals het hoort te zijn. Sinan heeft mij ook nog een heerlijke voetmassage gegeven :)

Over de nacht ervoor hebben we niet meer gepraat en dat wil ik ook niet..

En nu? Nu voel ik me weer compleet vredig. Zoals ik me voelde toen ik naar Turkije kwam eigenlijk. Dat heeft vooral met gisteren te maken. Het was heel goed om even lekker samen te zijn. Geen werk, geen stress!


Ik ga er ook geen ruzie meer over maken met Sinan over wat er gebeurd is. Wanneer hij naar NL komt...komt hij er nog wel achter. (Hoe het wel hoort EN hoe het niet hoort)

Gisteren zijn we na de 1000e keer Wall-E (blijft leuk) gekeken te hebben weer naar bed gegaan. Vanochtend ben ik een uur eerder voor hem opgestaan om een lekker ontbijt te maken van gebakken ei.

Vandaag ga ik niet mee naar de duikschool want vanmiddag ga ik naar de verjaardag van Filiz samen met Mayra!! Daar heb ik erg veel zin in!!

Tot die tijd maak ik het huis weer aan kant (wat kunnen wij een troep maken zeg in 1 dag tijd haha) zodat mijn mooie man weer in een schoon huis thuis komt na een dag hard werken op de duikschool.

Oja over de duikschool: Onze boot was stuk en is het nog steeds. Ik vraag maar niet meer wanneer ie gerepareerd gaat worden. We gebruiken nog steeds de kleinere boot van een collega duikschool en omdat zij hem ook af en toe nodig hebben loopt bij ons alles steeds uit. Regelmatig komen we pas om 22.00 uur thuis en dat is echt laat (en dan is het al donker ook)

Verder alles zijn gangetje. Denk niet dat ik me heel slecht voel nog hoor. (Ook niet na bovenstaand geschreven te hebben. Dit zijn echt momentopnames en op die momenten kan ik me echt heel slecht voelen..maar nu ben ik okee :))

Again: Leven in een ander land in een ander cultuur met een man uit een andere cultuur is moeilijk.. maar ik wist van te voren dat het niet makkelijk zou worden.. En zou het ook voor geen goud willen inruilen met het leven wat ik had. Dit maakt me sterk... ik kom er wel.