Afgelopen dagen en vakantieplannen!

De receptie: Twee cliënten die voor mij staan te wachten, een firma aan de telefoon en nog een ander in de wacht, de bel van de garage die gaat wat inhoudt dat een cliënt er in wil. Oeps, de slagbomen van de garage doen het niet. Tevens staat er tegenover mij een collega bij de poortjes die ik open moet doen en er is veel binnenkomende e-mail. In mijn hoofd maak ik binnen een seconde een lijstje van de to-do dingen en rankschik ik ze in de naar de mij meest logische volgorde. Wanneer alles wat ik moet doen gedaan is, en iedereen geholpen is ga ik tevreden weer op mijn plek zitten. Zo gaat het de hele dag door. De drukte manifesteert zich als een kustlijn waar zachtjes de golven op stukslaan. De dag verloopt op deze manier vrij voorspelbaar. Toch wel fijn om te weten dat je even een adempauze hebt wanneer de drukte weer voorbij is. Ik vind het heerlijk, en ben enorm blij dat mijn werkgever zoveel vertrouwen in mij stelt dat ze mij na welgeteld één echte inwerkdag mijn eigen ding laten doen op deze plek. Eerdere ervaring met receptiewerkzaamheden had ik niet maar ik beleef er zoveel plezier in dat het mij allemaal vrij gemakkelijk af gaat.

De Servicedesk: Een dag later zit ik op een meer vertrouwde plek. De servicedesk. Ik heb gewerkt bij de receptie van half 8 tot 15.00 uur en mij is gevraagd om nu nog even in te vallen bij deze afdeling. Dit doe ik graag. Meteen word ik op de proef gesteld. De 2,5 uur dat ik er mag zitten zit ik alleen en blijkt het ook nog eens lekker druk te zijn. Ik regel koeriers voor binnen en buitenland, geef reserveringen uit (van bijvoorbeeld toga's die advocaten nodig hebben in de rechtzaal) en doe wederom de e-mail maar deze keer natuurlijk van de servicedesk. Ook hier vind ik het fijn. Het is leuk om mijn collega's te zien en ik weet gelukkig van de meeste werkzaamheden nog hoe de procedure is.

Zo vliegt de tijd voorbij en is het voor ik er erg in heb alweer weekend. Ik wens dat het iedere dag zo gaat en dat ik iedere dag met zoveel plezier kan werken. Ik mis Sinan verschrikkelijk maar wanneer het werk leuk is kan ik beter met dag gemis omgaan.

Ondertussen begint het idee om Sinan voor vakantie naar Nederland te halen vaste vormen aan te nemen. Iedere dag wanneer ik onderweg ben naar mijn werk droom ik erover dat wij die reis samen maken. Iedere dag krijg ik er meer zin in en iedere dag word ik nerveuzer. Ik verlang er naar om Nederland te laten zien. Om mijn werk te laten zien. Om samen te reizen door dit kikkerlandje en om hem kennis te maken met mijn collega's en familieleden die hij nog niet in real life gezien heeft. Ik verheug me op de leuke dingen die we samen gaan doen. (Sinan: "Fietsen naar Amsterdam" haha) De kaartjes voor het concert van Maria Mena liggen zelfs al klaar!

Komende maand gaan we alle gegevens verzamelen en de procedure starten. Eindelijk is het zover dat ook ik kan zeggen dat mijn man naar Nederland komt! Nerveus ben ik, om alle regeltjes en formulieren die ingevuld moeten worden. Nu is het onze beurt om in spanning te gaan zitten wachten op de uitslag. Een belangrijk antwoord waar we misschien wel 3 maanden op moeten wachten! Hopelijk behoren wij tot de gelukkigen die het na een week te horen krijgen en bid alsjeblieft dat deze positief is!

Dat Sinan naar Nederland komt betekent wel dat we elkaar 5,5 maand niet zullen zien. Terwijl ik hem anders wat eerder had gezien. Echter kan ik daar nu wel mee leven. Het voelt als een geweldig cadeau, een geweldige beloning na al het geduld wat we op hebben moeten brengen. Ik hoop dus maar dat onze eerste aanvraag vlekkeloos verloopt en Sinan straks in november weer in mijn armen is voor een paar weken vakantie. De datum? We doen ons best voor 15-11-2011!

Tot die tijd ga ik vrolijk verder. Ik heb mijn draai wel weer gevonden. Erg snel deze keer. Dankzij de goede zorgen van mijn familie en collega's en natuurlijk Sinan die ontzettend lief is. Maar natuurlijk ook door mijn lieve vriendinnen in Turkije die mij door een grote liefheidsfactor een tranentrekkende brief hebben gestuurd. Ik heb ooit geschreven over De Nieuwe Mens.. dat gevoel dat ik toen had is er weer. Jezelf aanpassen aan een nieuwe situatie wordt steeds makkelijker naarmate je het vaker doet I guess.. Ik vind het in ieder geval fijn dat ik er steeds beter mee om weet te gaan.

Het is leuk om (gelukkig wel tijdelijk ;)) in Nederland te zijn.