"Gees, wat heb je op je arm daar?"

..Waar?

Nou, dat daar. Wat is dat? Heb je jezelf niet goed gewassen?

Liz pakt me bij mijn pols en wijst met haar andere vinger naar mijn bovenarm, waar sinds enige jaren een tatoeage prijkt.

Gees. Wat heb je daar nou geschreven!?

Ik vertel dat ik dat heel lang geleden daar neergezet heb omdat ik het mooi vond.

Maar, kan dat er dus niet af? Nooit niet? Heb je niet geprobeerd het te wassen?

Nee, Lizzy, dat gaat niet meer weg.

Nooit?? Probeert ze nog een keer.

Nee, zeg ik bevestigend. Nooit.

Wacht!! Zegt ze resoluut en rent naar de keuken. IK was het er wel voor je af! Je hebt het gewoon niet goed gedaan!

Met een druipend nat doekje komt ze naar me toe en begint mijn bovenarm eerst teder te wassen.

Hùhhh! Kijk mam! Het gaat niet weg!

Mijn zus kan haar lachen niet inhouden, en zegt dat Liz het nog eens moet proberen.

Nog eens gaat ze er goed voor staan en begint nu met alle kracht die ze heeft mijn arm te schrobben, die onderhand rood aan begint te lopen.

Gees! Het gaat echt niet weg! Hùhhh!
WACHT! Ik weet het! Je hebt geen ZEEP gebruikt! Wacht!

Liz rent weer naar het aanrecht en komt met wat zeep op haar doekje terug. Wederom komt ze er achter dat het weer niet lukt. Ze zucht, kijkt, en besluit dat ze dus niet genoeg zeep gebruikt heeft.

Dat kan toch niet dat dat niet meer weg gaat!

Dus komt ze weer terug met een doekje druipend van de zeep, in plaats van water. En wederom doet ze een verwoede poging om mijn tatoeage weg te boenen. Mijn arm begint nu wel zeer te doen en krijgt wat bloeduitstorting van haar geschrob.

Nou Liz, dat gaat dus echt niet meer weg! Zeg ik.

Ik ga mijn arm afdrogen hoor!

Liz kijkt mij aan, besluit dat het antwoord acceptabel is en zegt alsof het nooit gebeurd is:


Kijk Gees, ik heb nieuwe skeelers!