Alles gaat zijn gangetje.. (op zijn Turks)

Zoals ik het inmiddels weer gewend ben! :) We zijn weer terug uit Balikesir. De terugreis was lang, maar deze keer kon ik me goed vermaken. Om half 6 in de ochtend gingen we de deur al uit. Kwart over 6 vertrok onze bus, die ons naar Izmir zou vervoeren. Dit waren een aantal uurtjes die heel onplezierig waren. Ik voelde me prima toen we vertrokken maar nog geen uur later zat ik kotsmisselijk in mijn stoel. Wit weggetrokken en met een –gelukkig aanwezige- spuugzak voor mijn neus voor het geval ik het niet meer binnen zou kunnen houden. De zak was echter niet nodig. Op het busstation in Izmir had ik gelukkig ook een uur om bij te komen. Daarna zou de langste reis beginnen naar Side. Die reis werd ik ook weer even misselijk maar het trok weg waardoor ik echt heb kunnen genieten van de reis. Normaal gesproken reizen we altijd in de nacht. Deze keer s ‘ middags, waardoor ik het prachtige landschap van Turkije heb mogen aanschouwen.

Het was echt waanzinnig. De ene keer reden we door een dal, met open vlakke velden of boomgaarden en wat bergen op de achtergrond. Andere keren reden we door de bergen heen, door de sneew, langs groene bergtoppen die in de wolken verdwenen. Echt adembenemend! Geen woorden voor. Ik ben zoals bekend een groots natuurliefhebster, en met die uitzichten, doe je mij echt een heel groot plezier! :D

Inmiddels gaat in Side ook weer alles zoals normaal. Afgelopen zaterdag een heel gezellig meeting met de meiden gehad. Natuurlijk zaten we weer op het vertrouwde terras bij Ali Baba in Manavgat. De zon scheen ook nog eens dus het was echt genieten. De dag ervoor hadden we ook al zo’n mazzel. Die dag ben ik naar Side zelf gegaan en heb ik een paar uur in de haven op een bankje van de zon genoten met een boek.

Vandaag en gisteren was het echter weer bewolkt. In Nederland is het op zit moment zonniger ;) Niet dat het echt koud is, dat is gelukkig voorbij! Sinan en ik moesten er wel uit vandaag, omdat ik een afspraak had met de personeelsmanager van het hotel waar ik ga werken. Ze zijn nl. nog steeds bezig met mijn werkvergunning. Ik kan er werken, dat is 100% zeker! Nu is het alleen nog de vraag vanaf wanneer. Het zal ergens in april of begin mei worden.

Sinan is, zoals alle Turken overigens, niet dol op regen en dat is ook een goede reden om binnen te blijven. We moesten echt weg en ja hoor, toen wij op de brommer stapte kwam er een bui over ons heen. Ik maak me er niet zo druk om. Hup doorrijden! Maar na 100 meter kwam het echt met bakken uit de hemel. Dus wat doet mijn lieve man. Die keert om. Naar huis. 100 meter weer terug. Al die trappen weer op. Ik doe mijn jas uit. Sinan kijkt naar buiten. O de zon is er weer! Jas weer aan, weer naar beneden naar de brommer toe.. haha. Binnen een paar seconde! Als we gewoon doorgereden hadden waren we al lang bij het hotel geweest haha!

Verder heb ik ook een nieuw vriendinnetje. Ik heb geen naam voor haar maar ze is heel erg lief. Ze is een straatkat die hier door meerdere buren (ook door ons) verzorgd wordt. Het is echt een schatje met een zachte vacht en een heel erg lief karakter. Sinan wil eigenlijk helemaal geen dieren in huis wat ik ook wel begrijp. Maar die katten merken dat ik van katten houd, ze komen altijd naar mij toe. Sinan vindt dat iedere keer weer heel bijzonder en nu is hij ook wel een beetje van deze poes gaan houden. Het is dus echt wel speciaal, dat dit katje af en toe binnen mag komen bij ons. Dan zit ze lekker in de hal op de mat. Of komt ze in de keuken zitten. Ze wil ook graag rondlopen en alles verkennen maar dat is nog te veel van het goede wat Sinan betreft. Van mij mag ze dat natuurlijk wel ;) Dus in plaats van haar zelf rond te laten lopen til ik haar dan op. Spinnend kruipt ze dan in mijn armen en geeft ze een paar kopjes. Dan loop ik wat met haar rond door de woonkamer en dat vind ze prima. Daarna gaat ze weer in de keuken op de mat zitten :D

Eigenlijk heb ik nooit echt goed voedsel voor haar. Dus nu Sinan de deur toch weer uit moest heb ik heb er meteen op uit gestuurd om kattenbrokjes te kopen. Een huisdier kan om vele redenen niet, hoe graag ik ook zou willen maar zo is het ook goed. Deze lieverd is altijd welkom :)

Als laatste zullen jullie vast beniewd zijn hoe het met het duikcentrum gaat. Nou, dat bedoelde ik dus met de titel van dit verslag. Alles gaat zijn gangetje. Op zijn Turks. Afspraken worden keer op keer verschoven. Vandaag zou alles duidelijk worden. Vandaag zou DE grote dag zijn waarop wij te weten zouden komen hoe ons seizoen (en de rest van onze toekomst) zou gaan verlopen. Deze dag was al vaker uitgesteld, maar vandaag zou het echt ECHT zover zijn……………..not. Vandaag werden we inderdaad gebeld door iemand van het hotel. Niet om tegen Sinan te zeggen dat hij langs kan komen, maar om de afspraak te verzetten naar a.s. woensdag. Dan zijn alle managers aanwezig, en is de eigenaar van het hotel er ook. Er wordt een meeting georganiseerd met winkeleigenaren die in het hotel zitten (zoals supermarkt, souvenirsshop e.d.) en hiervoor is Sinan ook uitgenodigd voor zover ik het begrepen heb. Zegt niet dat het doorgaat natuurlijk, maar Sinan ziet het wel positief in. Dus, weer een paar dagen duimen!