Vriendinnetje zonder naam :)

Al vaker hadden wij haar gezien. Op straat, of slapend voor de deur van de buren. Maar wanneer zij ons zag kwam ze altijd heel erg blij op ons af. Laatst begon ze zelfs een jankend geluid te maken toen ik weg ging naar een afspraak. Ze bleef op de hoek van de straat zittend naar mij kijken. En maar miauwen!

Soms komt ze helemaal naar boven. Alle 7 de trappen op. Dan geef ik haar wat te drinken of wat vlees. Maar dat vond Sinan dan ook wel genoeg. Hij is geen huisdieren gewend en de gemiddelde Turk wil ook helemaal geen dieren in huis. Hij is daar geen uitzondering in. Maar dit lieve poesje was anders. Ze ziet er goed verzorgd uit (dik zelfs volgens Sinan terwijl het gewoon normaal is wanneer je deze kat vergelijkt met de katten in Nederland) Ja, misschien wel wat dik voor Turkse begrippen dus :) Ze zorgt in ieder geval goed voor haarzelf. De buren geven haar ook allemaal wel wat te eten.

Gisteren mocht ze de hal in bij ons. En de keuken maar niet verder. Ze was een beetje opdringerig maar wel heel lief. Vandaag kwam Sinan thuis van het boodschappen doen en was ze weer helemaal mee naar boven gelopen. Dus natuurlijk gaf ik haar weer wat te drinken en te eten. Ze mocht ons huis ook weer in want buitende regende het hard en zij was helemaal nat geworden.

Liefdevol pakte ik een oude handdoek en wreef ik haar voorzichtig droog. Dat liet ze allemaal toe. Na het eten en drinken nam ik haar in mijn armen. Ik werd bedankt met een liefdevolle knuffel. Na een paar foto’s vond ze dat het speeltijd werd. En wat is ze dan fel! Sinan in zijn vingers gegrepen tot bloedens toe en mij ook één keer. Maar gemeen bedoelde ze het natuurlijk niet.

Op een gegeven moment werd ze moe. Maar op onze eigen bank wilde ik haar niet laten dus ik ging lekker zitten op de bank in de keuken waar een kleed over heen ligt. Ze wist meteen waar ik op doelde. Binnen een paar seconde sprong ze ook op de bank, plofte neer en viel vrijwel direct in een diepe slaap vol met dromen. Dat is vast en zeker het beste slaapje wat ze ooit gehouden heeft!

Ik wilde op een gegeven moment wel weer lekker tegen Sinan aan kruipen op de bank waar hij tv zat te kijken. Maar toen ik op wilde staan werd mevrouw wakker en greep ze me zonder nagels vast en trok me terug. De tweede poging werd ze wakker, stond ze op, plofte ze in een andere houding neer met haar achterpoten over mijn arm heen. En hoewel ze heerlijk lag, hield ze die strak. De boodschap was duidelijk. Ik mocht nog niet opstaan :) Toen ze eenmaal echt compleet van de wereld was, kon ik ongestoord wegkomen en heeft zij daar nog heerlijk gelegen.

Op onze eigen bank had ik inmiddels oude t-shirts neergelegd die ik toch al weg wilde gooien. Toen ze eenmaal wakker werd rekte ze zich tevreden uit, gaapte een keer, ging weer wat eten en drinken alsof ze de koningin van ons huis is en kwam daarna precies op de plek zitten waar ik de t-shirts had neergelegd. Natuurlijk weer heerlijk tegen mij aangekropen zoals ze iedere keer doet. Daarna kwam ze op schoot maar ik had al in de gaten dat ze haar zinnen op Sinan had gezet.

Sinan wilde eigenlijk in het begin niet dat ze op de bank kwam maar nu zei hij “laat maar, eens zien wat ze doet” Ik liet haar dus los waarna zij direct naar Sinan toe liep, hem een lieve kus gaf door een kopje te geven en vervolgens zich tegen hem aan liet vallen. Sinan reageerde met een verbaasde “oh?” en vervolgens een glimlach :) Nog steeds ligt dit meisje heerlijk tegen hem aan te slapen!

Hoe we dit moeten gaan doen, is nog maar de vraag. Ik geniet in ieder geval enorm van haar aanwezigheid. Ik hou van dieren en geef haar dus graag alle liefde die ik heb. Zij is echt heel erg dankbaar. Prachtig om te zien hoe ze zich tegen ons aan vleit. Niet gewoon een kopje geven, nee ze laat zich echt in onze armen vallen. Vertrouwd ons volkomen terwijl we haar nog maar zo kort kennen!

Ze is echt speciaal. Niet bijzonder veel katten laten alles toe. Zij doet dat wel. Zich op haar buikje laten kriebelen is iets wat ze graag wil. Ze legt dankbaar een pootje op de rug van je hand wanneer je naast haar zit. Ze knort er hevig op los en speelt zo blij als ik een kat nog nooit gezien heb. Haar oogjes stralen warmte en dankbaarheid uit. Binnen de kortste keren zat ze zichzelf al in het midden van de woonkamer te wassen om vervolgens lekker op haar rugje te gaan liggen knorren. Ze doet of dit haar thuis is en dat mag ze. Hoewel we haar niet kunnen houden om de simpele reden dat we 7 dagen in de week werken in de zomer en heel wat uren per dag, mag ze altijd komen. Ze is jong, maar te oud om haar nu binnen als een huiskat op te sluiten. Dat zou ik niet eerlijk vinden.

Al met al. Ze heeft mijn hart gestolen. En zelfs die van Sinan! Ze is altijd welkom in ons huis. Dit lieve vriendinnetje zonder naam :)