Hier. Tekenpapier.
Door: DigiGee
Blijf op de hoogte en volg Gee
12 April 2012 | Turkije, Side
De bedoeling was dat we dit vroeg in de ochtend zouden doen. Vannacht kon ik eerst niet in slaap komen. Iets waar ik de laatste dagen wel vaker last van heb. Maar daarna sliep ik heerlijk! Vanochtend opende ik rond 11.00 uur mijn ogen. Geen Sinan. En hij was zijn telefoon vergeten dus ja. Veel kon ik niet. Daarom besloot ik maar lekker relaxed te gaan genieten van een filmpje (The Breakfast Club)
’S middags kwam hij thuis en dook hij zonder veel te zeggen het bed weer in. Dus ik nam aan dat hij zo vriendelijk was geweest mij te laten liggen terwijl hij en zijn vrienden het werk hadden gedaan.
Maar toen hij opstond rond een uur of 4, en ik honger had en dus aan het eten wilde beginnen moesten we in eens weg. Nu. Direct. De logische vraag kwam natuurlijk. Al snel werd duidelijk dat Sinan helemaal geen spullen had gebracht naar het duikcentrum ;) Want de auto was niet beschikbaar. En nu wel. Dus nu moesten we echt gaan.
En daar ging ik dan. Zonder tas. Zonder telefoon. Zonder make-up. Zonder mijn haar enigszins gefatsoeneerd te hebben. In mijn kloffie. Want ja. Zwaar werk stond op ons te wachten. Dus ik had er niets aan om van dat alles te doen of mee te nemen.
Dus met mijn zonnebril op – omdat ik mij doorgaans enorm schaam om zonder make-up de deur uit te gaan – (laat ik meteen even verduidelijken dat ik echt geen ijdeltuit ben. Maar alleen even een eyeliner doet wonderen) gingen we naar Side toe, van waaruit we naar het depot zouden rijden.
Omdat ik zo’n honger had –ik wilde immers net met eten maken beginnen toen Sinan vertelde dat we moesten gaan- werd ik op het plein in de zon neergezet met dürüm en Sinan vertrok naar zijn vrienden om het een en ander te bespreken. Tegen de tijd dat mijn broodje op was, was er nog geen Sinan. Dus besloot ik maar te gaan hangen bij de tattooshop die van een vriend van ons is.
Daar begon het op een gegeven moment wel saai te worden, dus begon ik maar wat te frutselen met pen en papier. Toen ik op keek stond mijn mannetje in eens weer voor mij neus en lachte even naar me. Hij zei wat, ik keek weg, weer om en foetsie. Verdwenen! (En dit was al een aantal uur later)
Anyway. Op een gegeven moment kregen onze tattooshop-vrienden oog op wat ik aan het tekenen was. Een bloem. Een hoofd. Een roos. Gewoon krabbels. Hoewel die bloem wel geweldig goed gelukt was. Nou. Toen werd het bureau vrij gemaakt hoor. “Hier. Tekenpapier” zei de één terwijl hij een stapeltje voor me neer legde. “Hier een tekenpen.” Zei de ander, terwijl ze de pen die ik vasthield uit mijn handen griste en ondertussen een veel mooiere aangaf. “Kun je voor ons tekenen? Ontwerpen maken?” ….Eeeh. ja ? I guess? :D niet dat ik zo geweldig kan tekenen? Zei ik vertwijfeld. Maar zij dachten daar anders over.
Vervolgens kwam de jongen die me even ervoor tekenpapier had gegeven aan met zijn telefoon, en liet een foto zien van een arm –zijn arm, zo bleek- met littekens. Zo’n 10 cm groot. Of ik een ontwerp wil maken om het litteken te coveren?
Dus. Zo zit ik met een opdracht thuis. Bedenkend wat ik nu moet gaan maken. Ik kan wel wat tekenen. Bloemetjes. Vlindertjes. Dat soort dingen. Maar dit is voor een man. Ik vind het een hele eer dat ik nu tot “tattoo ontwerpster” ben benoemd. Hoe gaaf zou het zijn als iemand een tatoeage zet. Eéntje die IK gemaakt heb. En die zo mooi vindt dat hij of zij het voor altijd op zijn of haar lichaam wil laten vereeuwigen. Gaaf toch? Maar onzeker ben ik wel. Want ik vind mijzelf nou ook weer niet zó goed. Ik kan nooit die prachtige tekeningen maken zoals ze in de shop hangen. Bovendien heb ik nu hele andere dingen aan mijn hoofd. Mijn eigen website en het duikcentrum. Evengoed neem ik mijn nieuw verworven taak heel serieus. Ik vind het bijzonder. En voor deze jongen zal ik mijn uiterste best doen om iets moois te ontwerpen dat over zijn litteken kan. En als slagroom op de taart? Kreeg ik ook nog het verzoek om een nieuw logo te ontwerpen voor een nieuw opgericht bedrijf.
Ik krijg het er nog druk mee ;)
-
12 April 2012 - 23:08
Anna:
Altijd al jaloers geweest op je teken kunsten! Op de middelbare school maakte je al hele leuke dingen! -
13 April 2012 - 06:04
Corina:
Zo zie je maar weer, niets gebeurd voor niets...
Spannend hoor!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley