Hier. Tekenpapier. - Reisverslag uit Side, Turkije van Gee Şenat - WaarBenJij.nu Hier. Tekenpapier. - Reisverslag uit Side, Turkije van Gee Şenat - WaarBenJij.nu

Hier. Tekenpapier.

Door: DigiGee

Blijf op de hoogte en volg Gee

12 April 2012 | Turkije, Side

Gisteren hadden we het over vandaag. Vandaag zou dè dag zijn. De overhevel dag van alle duikspullen. Het duikcentrum is zo goed als klaar dus alles kon van het depot naar het duikcentrum verplaatst worden.

De bedoeling was dat we dit vroeg in de ochtend zouden doen. Vannacht kon ik eerst niet in slaap komen. Iets waar ik de laatste dagen wel vaker last van heb. Maar daarna sliep ik heerlijk! Vanochtend opende ik rond 11.00 uur mijn ogen. Geen Sinan. En hij was zijn telefoon vergeten dus ja. Veel kon ik niet. Daarom besloot ik maar lekker relaxed te gaan genieten van een filmpje (The Breakfast Club)

’S middags kwam hij thuis en dook hij zonder veel te zeggen het bed weer in. Dus ik nam aan dat hij zo vriendelijk was geweest mij te laten liggen terwijl hij en zijn vrienden het werk hadden gedaan.

Maar toen hij opstond rond een uur of 4, en ik honger had en dus aan het eten wilde beginnen moesten we in eens weg. Nu. Direct. De logische vraag kwam natuurlijk. Al snel werd duidelijk dat Sinan helemaal geen spullen had gebracht naar het duikcentrum ;) Want de auto was niet beschikbaar. En nu wel. Dus nu moesten we echt gaan.

En daar ging ik dan. Zonder tas. Zonder telefoon. Zonder make-up. Zonder mijn haar enigszins gefatsoeneerd te hebben. In mijn kloffie. Want ja. Zwaar werk stond op ons te wachten. Dus ik had er niets aan om van dat alles te doen of mee te nemen.

Dus met mijn zonnebril op – omdat ik mij doorgaans enorm schaam om zonder make-up de deur uit te gaan – (laat ik meteen even verduidelijken dat ik echt geen ijdeltuit ben. Maar alleen even een eyeliner doet wonderen) gingen we naar Side toe, van waaruit we naar het depot zouden rijden.

Omdat ik zo’n honger had –ik wilde immers net met eten maken beginnen toen Sinan vertelde dat we moesten gaan- werd ik op het plein in de zon neergezet met dürüm en Sinan vertrok naar zijn vrienden om het een en ander te bespreken. Tegen de tijd dat mijn broodje op was, was er nog geen Sinan. Dus besloot ik maar te gaan hangen bij de tattooshop die van een vriend van ons is.

Daar begon het op een gegeven moment wel saai te worden, dus begon ik maar wat te frutselen met pen en papier. Toen ik op keek stond mijn mannetje in eens weer voor mij neus en lachte even naar me. Hij zei wat, ik keek weg, weer om en foetsie. Verdwenen! (En dit was al een aantal uur later)
Anyway. Op een gegeven moment kregen onze tattooshop-vrienden oog op wat ik aan het tekenen was. Een bloem. Een hoofd. Een roos. Gewoon krabbels. Hoewel die bloem wel geweldig goed gelukt was. Nou. Toen werd het bureau vrij gemaakt hoor. “Hier. Tekenpapier” zei de één terwijl hij een stapeltje voor me neer legde. “Hier een tekenpen.” Zei de ander, terwijl ze de pen die ik vasthield uit mijn handen griste en ondertussen een veel mooiere aangaf. “Kun je voor ons tekenen? Ontwerpen maken?” ….Eeeh. ja ? I guess? :D niet dat ik zo geweldig kan tekenen? Zei ik vertwijfeld. Maar zij dachten daar anders over.

Vervolgens kwam de jongen die me even ervoor tekenpapier had gegeven aan met zijn telefoon, en liet een foto zien van een arm –zijn arm, zo bleek- met littekens. Zo’n 10 cm groot. Of ik een ontwerp wil maken om het litteken te coveren?

Dus. Zo zit ik met een opdracht thuis. Bedenkend wat ik nu moet gaan maken. Ik kan wel wat tekenen. Bloemetjes. Vlindertjes. Dat soort dingen. Maar dit is voor een man. Ik vind het een hele eer dat ik nu tot “tattoo ontwerpster” ben benoemd. Hoe gaaf zou het zijn als iemand een tatoeage zet. Eéntje die IK gemaakt heb. En die zo mooi vindt dat hij of zij het voor altijd op zijn of haar lichaam wil laten vereeuwigen. Gaaf toch? Maar onzeker ben ik wel. Want ik vind mijzelf nou ook weer niet zó goed. Ik kan nooit die prachtige tekeningen maken zoals ze in de shop hangen. Bovendien heb ik nu hele andere dingen aan mijn hoofd. Mijn eigen website en het duikcentrum. Evengoed neem ik mijn nieuw verworven taak heel serieus. Ik vind het bijzonder. En voor deze jongen zal ik mijn uiterste best doen om iets moois te ontwerpen dat over zijn litteken kan. En als slagroom op de taart? Kreeg ik ook nog het verzoek om een nieuw logo te ontwerpen voor een nieuw opgericht bedrijf.

Ik krijg het er nog druk mee ;)

  • 12 April 2012 - 23:08

    Anna:

    Altijd al jaloers geweest op je teken kunsten! Op de middelbare school maakte je al hele leuke dingen!

  • 13 April 2012 - 06:04

    Corina:

    Zo zie je maar weer, niets gebeurd voor niets...
    Spannend hoor!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Gee

Ik kan me niet voorstellen dat mijn leven heel interessant is om te volgen, maar ik hou van schrijven en deel mijn ervaringen graag met anderen. Het is een heerlijke uitlaatklep. Een mooie plek waar ik mijn gedachten kan deponeren wanneer ik door de creatieve overuren van mijn brein weer eens niet kan slapen ;) Dit weblog is daarom een grote steun voor mij. En de mensen die mij volgen eveneens. Bedankt daarvoor! :D xxx Gee

Actief sinds 01 Sept. 2009
Verslag gelezen: 384
Totaal aantal bezoekers 359443

Voorgaande reizen:

02 Februari 2013 - 31 December 2013

Gee in Turkije 2013

27 November 2012 - 02 Februari 2013

Werkvakantie eind 2012/ begin 2013

02 Februari 2012 - 27 November 2012

Gee in Turkije 2012

07 Juni 2011 - 02 Februari 2012

Half jaartje Nederland

10 November 2011 - 04 December 2011

Sinan voor het eerst in Nederland

29 Januari 2011 - 06 Juni 2011

Gee in Turkije 2011

04 November 2010 - 29 Januari 2011

3 maanden Nederland

31 Oktober 2009 - 31 Oktober 2010

Gee in Türkiye! Het eerste jaar..

15 Augustus 2009 - 30 Oktober 2009

Gee naar Türkiye! Voorbereiden..

Landen bezocht: