Vleugels, speren en wolken

ZO. De eerste week in Turkije is alweer voorbij. Vandaag vroeg ik mijzelf af wat voor dat het eigenlijk is en ik schrok toen ik er achter kwam dat het alweer maandag is. Jemig! Dat gaat echt super snel. En het is nog maar een week. Voor mijn gevoel zit ik hier al veel langer!!

Tijdsbesef heb ik momenteel echt niet. Mijn horloge draag ik nog wel (Als ik veel moet duiken niet, gezien mijn horloge niet dieper dan 5m kan) maar veel kijk ik er niet op. Dan schiet die tijd echt als een speer voorbij.

De afgelopen week heb ik weer veel dingen meegemaakt. Te beginnen bij mijn laatste duik van dit jaar: 20m. Na de keer dat mijn oor zo knalde was ik even bang geworden maar het viel me mee. De eerste 9m waren wel moeilijk. Het klaren ding weer langzaam maar nu was ik alleen met Sinan en hadden we echt alle tijd. Verder waren er geen klanten bij dus dan voel ik ook geen druk om op te schieten.

De 9m gingen dan wel langzaam maar goed. En daarna ging het allemaal heel snel en soepel en voor ik het wist zat ik al op de zeebodem. Daar heb ik nog wat skills geoefend. Zoals neutraal drijven. Dan drijf je op een bepaalde hoogte, vlak boven de bodem bijv. en ga je alleen omhoog wanneer je inademt en ga je alleen omlaag wanneer je uitademt. Ook het vinden van mijn regulator heb ik nog even getest. Was leuk om te doen!

Het naar beneden gaan vond ik wel even lastig. Ik was weer heel duizelig maar dit keer kwam het door het niet kunnen focussen. Soort van zeeziek! Alles om je heen is blauw. Je ziet de lucht niet, je ziet de bodem niet. Daar moet je evenwichtsorgaan wel even aan wennen. Je kan dan best gedesoriënteerd raken!

Verder hebben we aan het begin van de week enorme storm gehad. Ik had het prima naar mijn zin! De golven waren gigantisch hoog!! Door de kracht van het water en de wind kwamen de golven behoorlijk landinwaarts. Ik voelde me eigenlijk heel erg thuis in dit weer. Typisch Hollands! :D Vond het zelfs leuker want in NL gaat dit weer meestal gepaard met koude lucht. Hier was het nog 21 graden dus niet te koud. (vind ik dan, de rest loopt hier te koukleumen) ;)

Wat ik leuk vond is dat veel zwerfkatten kwamen schuilen voor de storm in het hotel. Het hotel doet mee aan een kattenproject en zorgt voor de beestjes. Ze lopen dus gewoon vrij rond over het terrein. Sinan, Deniz en ik zaten binnen op de baas te wachten die aan het lunchen was. We zaten op een bankje, komt er een heel lief katje aan lopen. kijkt me aan, prrrt naar mij en zonder te aarzelen en zonder dat ik wat deed kwam ze op mijn schoot zitten. Echt heel lief. Ze maakte zich helemaal thuis, kneep haar oogjes dicht, spinde van geluk en ging op mijn schoot liggen slapen. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is :D ik was natuurlijk helemaal weg van haar en vergat alles om mij heen. Eindelijk eventjes een katje om weer lekker mee te kroelen!! Maar katten worden niet echt als huisdieren gezien hier dus Sinan en Deniz zaten die katten steeds te pesten. Niet pijn doen oid, maar gewoon niet lief zijn tegen ze. Daar ben ik heel boos om geworden!! Echt ZO kinderachtig. Bah. Maar het katje was bij mij wel in goede handen, en vond het jammer dat ik afscheid van haar moest nemen toen we weg gingen. Had haar zo mee willen nemen :D Ik heb een foto maar die moet ik nog even van mijn gsm af zien te halen.

De volgende dag was er trouwens op de schade aan spullen na niets van terug te merken. De zon scheen weer lekker, het was heerlijk warm en een mooie blauwe lucht. De buren van het watersportcentrum hebben wel flink geleden en te stellen met een hoop schade, die ze overigens nog steeds, een week later, nog niet hebben opgeruimd. Dat snap ik dan weer niet en in NL zou het er wel anders aan toe gegaan zijn.

Verder ben ik nog met het vaste clubje Sinan, ik, zijn beste vrienden Emrahen zijn vrouw en Nihat naar een hele leuke bar gegaan. Met een openhaard in het midden waar je heerlijk op banken kan relaxen. Daar hebben we gezellig zitten kletsen. Vooral met Emrah zijn vrouw, gezien zij het zelfde pad gevolgd heeft als dat ik nu volg. Zij is nu 3 jaar in Turkije en spreekt ook Turks. Daar heb ik bewondering voor maar het geeft me ook vertrouwen dat ik dat ooit kan :D Al wil ik er geen 3 jaar over gaan doen natuurlijk :)

Aan het einde van de week hadden we onverwachts een movie party. Sinan en ik zijn eerst –op mijn verzoek- weer vis gaan eten. De vis hier is echt overheerlijk nom nom :D We aten Hamsi. Dit is een hele kleine vis die voordat ze gebakken worden helemaal schoon en graatvrij gemaakt worden. De vis kan je dus zo in je mond stoppen en ohhhh die smaak! Echt super lekker!! Daarna wilde we eigenlijk naar huis gaan, wii-en en daarna slapen, maar onder het eten werden we gebeld of we ook kwamen.

De film was Terminator Salvation en gezien deze van internet gedownload was, was ‘ie in het Engels, met Turkse ondertiteling. Hier was ik dus wel blij mee. Het was een gezellige avond!

Verder tijdens het werk in het duikcentrum heb ik alleen maar binnen gezeten. Nieuwe contacten in Outlook invoeren. 308 stuks heb ik gedaan en het is dodelijk saai werk. Naam, adres, telnrs, e-mailadres, geboortedatum. 308 keer dus. En van mensen uit NL, Rusland, Oekraïne, Duitsland, Engeland, Turkije, en weet ik veel wat. Dat kost een hoop denk werk want het is niet altijd goed te zien wat nou de postcode is, of de straatnaam, of het huisnummer. Alles is door die mensen zelf met de hand geschreven, en sommige handschriften zijn echt onleesbaar. Maar iemand moet het doen en wie is er geschikter voor deze taak dan ik? Die jongens snappen er natuurlijk geen bal van ;) Maar het is dus net of ze even 2 jaar gewacht hebben met invoeren tot ik kwam. Eindelijk iemand die het wel kan, dus alsjeblieft!

Verder hebben we zaterdag het einde-van-het-seizoen feest van het hotel meegemaakt. De managers moesten nu bedienen (leuk maar ik ken ze niet dus voor mij maakte het geen verschil), er werd Turkse muziek gedraaid, en er was een overvloed aan lekker eten. Ook was het gigantisch druk omdat partners mee mochten en dus stond je als je pech had zeker wel 20 minuten in de rij om eindelijk eens wat van de grill op je bord te krijgen.
(buffet) Maar het smaakte heerlijk en ik kon weer genieten van de Raki.

Ik heb verschrikkelijk gelachen om de mannen hier. Hun manier van dansen lijkt totaal niet op de westerse manier van dansen en dat ziet er wel gek uit. Daar moet ik wel even aan wennen maar leuk om te zien. Ik heb mijzelf er deze keer maar niet aan gewaagd. Teveel mensen om mij heen haha. Daar durfde ik nog niet aan.

Ook zijn er wat minder leuke kanten aan deze week. De wolken zijn roze maar her en der kwamen ook wat donkere wolken tevoorschijn. Het leven hier vind ik echt heel mooi. Ik geniet! Maar jemig wat mis ik de bekende mensen om mij heen. Ontelbaar veel keer zit ik met mijn telefoon in mijn hand om Anna even te bellen of te sms-en. Of om Olga of mam even te bellen. Maar dat kan zomaar niet! Niet zovaak als ik zou willen. De tijd vliegt voorbij en in de avond is het vaak te laat, of ik ben te moe, om snel nog even online te komen, gezien we de volgende dag weer moeten werken. Dit zal anders worden maar voor nu is het wel even moeilijk. Straks als we door Turkije gaan reizen zal het nog wel lastiger zijn. Dan kan ik niet zomaar even op internet.

Ook kan ik niet altijd omgaan met de gedachtegang van de mannen hier. Zoals gisteren. Alles wat in het duikcentrum staat moet naar het depot. Daar wordt alles opgeslagen in de winter. Er was een bureau, een houten kar met wat spulletjes er in en een metalen kar met niets erop. Het gewicht is dus ongeveer hetzelfde van die karren. Enige verschil is dat de houten kar groter is dan de metalen kar. Ik had de houten kar al gepakt en liep al naar het depot toe, toen de baas vroeg of mijn voorkeur uit ging naar die houten kar meenemen of de metalen. Ik zei dat het zo al prima was dus hij pakt die andere kar en Sinan en Deniz nemen het bureau mee. Wanneer Sinan de baas met de kleine kar voorbij ziet lopen, en mij ziet met die grote kar wordt ie daar enorm boos om. Niet op mij maar op de baas. Hij vond het ongehoord dat een man een vrouw wat groters laat tillen dan hij zelf meeneemt. Die kar werd dus uit mijn handen gerukt, wat Turkse woorden werden eruit gegooid (die vast niet netjes zijn maar ik wil ze niet weten) en Sinan kwam die kar later halen toen het bureau weg was. Ik werd dáár weer boos om, want het was mijn eigen beslissing en die heeft ie maar te accepteren. Ja dus? Dat ie toevallig groter was? Het gewicht, daar gaat het mij om, en die was ongeveer hetzelfde. En dat hem ik hem verteld ook! (niet dat het uitmaakt, volgende keer zal het weer precies zo gaan denk ik ;))

Daarna, op weg naar huis, kwamen we langs een auto die te snel door de bocht gegaan was. De wegen zijn hier niet allemaal even goed, en borden en weg bewijzering waren hier niet aanwezig EN er was geen straat verlichting. De auto lag ondersteboven en had echt een flinke klap gemaakt. Politie was er gelukkig al en we zagen niemand in de auto dus we zijn doorgereden.

We hebben eerst wat spullen thuis gebracht gingen daarna we naar de supermarkt in Manavgat. Oh wat was ik blij toen ik herkenbare dingen in de schappen zag liggen! Bloemkool, pompoen (die niet gebruikt wordt als avondeten maar als dessert) rode uien en knoflook. Ik wilde ze allemaal meenemen haha. De koelkast is nu in ieder geval lekker gevuld met dingen waar ikzelf ook nog wat mee kan. We waren op de brommer en hadden 7 tassen (overigens kleinere dan we in NL gewend zijn) met eten. Dat was dus weer een hilarisch moment. Hoe nemen we alles mee? Het is wel weer goed gekomen, maar af en toe denk ik echt... oh oh oh.... in NL zou het er anders aan toe gegaan zijn.

Sinan heeft in ieder geval weer een kant laten zien die mij heel goed bevalt. Hij is mijn persoonlijke chef-kok. Wat kan hij gooooeeeeed koken! :D Echt heerlijk. Daarnaast kan hij beter tekenen dan ik, en is ook gek van fotografie. Wat een matchpunten :D


Verder gaat alles goed hier. De zon schijnt buiten, het is denk ik gem. 25 graden of iets meer, ik ben nog steeds heel blij met mijn beslissingen, hoewel ik wel een leegte voel. Komende week zal ik Mayra eindelijk eens bellen! Wil je echt heel graag ontmoeten!!!!

Jen, Biebs, Dieds, en de rest, leuk dat jullie ook mee lezen :D Dan weet ik waar ik het voor doe. Alleen voor mijzelf zou ik het hier niet neerzetten. Ben blij dat ik van alle kanten nog contacten heb en dat dit steeds meer worden. Dat doet mij echt heel erg goed! Zo blijf ik een band voelen met Nederland, en dat is heel belangrijk denk ik...

Sorry dat het zo lang duurde voor ik weer wat van me liet horen. Ik moet nog even mijn draai zien te vinden denk ik.. maar zal de volgende keer wat sneller zijn met posten.

Liefs aan allen, xxx, Geesje