Huwelijkse voorbereidingen en terugweg naar TR

De afgelopen dagen waren lekker druk. Heerlijk om met de voorbereidingen van het huwelijk bezig te zijn :D

Hier was ik ook echt aan toe. Vandaag was het eindelijk zover dat we onze ringen, DE ringen, gekocht hebben. Maar voor het zover was moesten we eerst naar Manavgat om Sinan zijn pak op te halen van de stomerij. Daarna gingen we naar het politiebureau om te kijken wat we moeten regelen als we getrouwd zijn en ik een jaarvisum aan wil vragen.

Jammer genoeg hadden ze geen goed nieuws!

De agent zei dat ik nooit, maar dan ook nooit, een Turkse paspoort NAAST mijn Nederlandse kan krijgen. Zolang als ik in Turkije woon, MOET ik dus IEDER jaar een visum kopen. Dus stel dat ik de rest van mijn leven in Turkije blijf, dan moet ik ook de rest van mijn leven 460 euro per jaar betalen. Máár er is een OF. Want, als ik dit niet kan betalen, of wil betalen, dan kan ik wèl een Turks paspoort krijgen. De maar die er alleen achter zit, is dat ik dan géén Nederlander meer ben. En iedereen weet wel wat voor problemen mij dat kan geven. Ik kan dan niet zomaar meer even op vakantie naar NL en als ik weer in NL wil wonen, ben ik een illegaal en zou ik asiel aan moeten vragen.

Het voordeel is dan wel, dat ik niet jaarlijks mijn visum hoef te betalen.

Dit is dus slecht nieuws. Natuurlijk kan ik het mis hebben, maar wat ik dacht, wat ik hoor en wat ik eigenlijk overal op internet lees is, dat ik na 3 jaar huwelijk een Turkse paspoort NAAST mijn Nederlandse kan krijgen. Dus in theorie zou ik maar 4 jaar in totaal een jaarvisum ala 460/480 euro per jaar moeten kopen. Na 3 jaar kan ik deze procedure in werking zetten en deze duurt ongeveer een jaar. Vandaar 4 jaar betalen. Daarna zou ik die kosten dus niet meer hebben, en zou ik ook het recht krijgen om te werken.

Hoe we dít nu dus weer op gaan lossen weet ik niet. Ik zet in ieder geval alles in werking om nu eerst maar een “toeristen” jaarvisum te krijgen, dan hebben we in ieder geval de tijd om te kijken hoe het zit met de rest.

Na dit gedaan te hebben gingen we dus naar Side, naar een vriend van Sinan die een juwelierszaak heeft. Daar hebben we de tijd genomen om mooie ringen voor ons beide uit te zoeken. Deze vonden we en er zullen nog wat aanpassingen gemaakt worden. Ik krijg er bijv. toch nog een steentje in :D

De ring die ik al had, maakt de juwelier wat groter zodat ik deze om een andere vinger kan dragen. Leuke is dat ze in Turkije de trouwring altijd links dragen, volgens traditie, en in de rest in europa meestal rechts. Vond ik geen probleem want ik wilde ‘em toch al aan de linkerkant dragen!! :D

Dat is dus allemaal geregeld en op het ophalen van de dingen na, is alles geregeld.

Mijn vakantie in Nederland liep trouwens, zoals de meeste nu wel weten, totaal niet zoals ik het in het begin gepland had. Maar toch had ik het erg naar mijn zin!

Jammer genoeg kon ik Anna en de rest van de meiden niet zien, had ik geen meiden weekend, geen etentje met Robert en Anna, geen bezoek aan mijn oude werk in Amsterdam en geen gezellig dagje met Dieds.

Hier baalde ik natuurlijk ontzettend van, maar ik kreeg er wel iets heel erg moois voor terug.
Bij mijn zus was het verschrikkelijk leuk. Ik heb lekker gespeeld met Liz, Selena en Dion. Ook zag ik Dennis mijn broer weer eens, wat volgens mij al bijna 2 jaar geleden was. Toch was het als vanouds. Mams ook nog gezien en Olga en Jeroen hadden hun 12,5 jarig huwelijk. Dit gezelschap maakte dus een hoop goed.

Bij het afscheid op Schiphol kwam Dieds gezellig langs en al was het kort, ik vond het super om je weer te zien!!!

De terugweg viel allemaal mee. GELUKKIG! Jemig wat zat ik de heenweg in de stress. En de terugweg ook omdat ik niet wist hoe het allemaal zou verlopen. Maar het viel echt mee. De reis was wel lang, maar ik had de tijd. In Istanbul had ik 3 uur de tijd om over te stappen op het andere vliegtuig. Uiteindelijk na het ophalen van mijn bagage bij vliegtuig 1, en na alle paspoortcontroles (een stuk of 5, niet normaal) kon ik wachten bij de gate van vliegtuig 2. Dat wachten was maar een uurtje dus eind goed al goed. (ben dus bijna 2 uur bezig geweest met de rest)

In Antalya wachtte Sinan jammer genoeg niet op me. Er ging een servicebus van de vliegtuigmaatschappij naar Manavgat en dit was gratis. Dus beter dan wanneer Sinan eerst naar Antalya had moeten komen en met zijn tweeën weer terug! Ben dus zelf naar Manavgat gegaan en daar wachtte hij op me. Het weerzien was Super!!

Thuis aangekomen hadden we geen tijd voor elkaar want Sinan zijn moeder was in de ochtend al aangekomen. Ik kreeg een warm welkom, en Sinan was verrukt met zijn pot pindakaas.

(Een dag ervoor stuurde hij me een sms “Schat ik mis je ZO en ik hou Zoveel van jou!! En wil je de pindakaas meenemen want die is op!!” Haha, lachen dus!)

15 minuten later zat ie echter alweer gezellig met zijn mams voor de tv/internet. (Hoezo Turks hahaha)

De volgende dag kwam Sinan zijn broer aan, met zijn 6 maanden zwangere vrouw Esra en hun schattige dochter Defne.

Hoewel het heel erg leuk is, is het wel heel erg druk. We zitten met ons zevenen in 1 huis.
Wij in onze eigen slaapkamer, Esra en Salih in de logeerkamer, Oma, Sinan’s moeder en Defne in de huiskamer. Poeh!!

Morgen komen Olga, mam en Liz om 14u aan in Antalya! Een deel van de familie zal in het huis van Nihat gaan zitten, Nihat verblijft tijdelijk bij Emrah en Mohira in huis, Olga en de rest komen bij ons in huis en waarschijnlijk komt de tante van Sinan ook nog die dan bij ons in de huiskamer logeert samen met Sinan zijn moeder. Maar dat zien we nog wel.

Moet wel even wennen aan de drukte maar gelukkig is het allemaal erg leuk. De familie is echt heel lief!!

Volgende update komt snel :)