"...wat? Een sollicitatie??? NU??"

..Nou die beloofde Turkse les stel ik even uit hoor!

Genietend met mijn balkondeur open, zit ik in mijn ochtendkloffie achter de laptop. Natuurlijk check ik Facebook, mijn-op-veler-verzoek-nieuw-aangemaakte-hyvespagina, de telegraaf èn het wereldwijzer forum waar ik al sinds enkele dagen niets gepost had. En ondertussen geniet ik ook nog van een bakje cornflakes.

Wanneer de telefoon gaat weet ik meteen dat het mijn lieve schat is. Niet dat ik een andere beltoon voor hem gebruik... maar mensen bellen me niet zo vaak op mijn Turkse telefoon ;)

"Schat..." hoor ik Sinan met zijn altijd zwoele stem zeggen. "Ben je klaar?.."

Nou... nee.. nog niet.. stamel ik een beetje beduusd van deze vraag. Wat nu weer?

"Ga je aankleden!! Je hebt over 20 minuten een sollicitatiegesprek!!"

...WAT??? NU?? roep ik ongelovig uit.. Toch weet ik meteen waar hij het over heeft. Die lederzaak! Die poepieluxe zaak ja.. waar je bont en leer kan kopen in de vorm van jassen, broeken, tassen, schoenen en weet ik veel wat nog meer.

"Wauw! Okee.. eh... ik weet niet of ik dit wel wil hoor!?" hoor ik mijzelf twijfelend zeggen... Ik herpak mijzelf meteen en zeg dat ik over 20 minuten klaar ben. Sinan heeft mijn nummer al aan Emrah gegeven en hij zal me straks bellen.

Emrah is een hele goede vriend van Sinan, dus ook van mij. Hij werkt ook bij dezelfde zaak, waar zijn aardige oom de manager is.

Niet veel later belt hij met de vraag wanneer ik klaar ben. Ik zeg meteen over 20 minuten en zo spreken we af dat hij me dan met de auto ophaalt.

Meteen race ik de slaapkamer in, trek de kastdeur open en pak mijn nette broek pak. Verluchtend zucht ik wanneer blijkt dat ik hem nog steeds pas. Okee, met de aangekomen kilo's valt het gelukkig ook nog mee!

De rest van de tijd besteed ik aan tandenpoetsen, opmaken en iedere bloes en shirt uit mijn kast trekken en passen om te kijken hoe het staat. Uiteindelijk beland ik met (zoals altijd) met de eerste keuze op de passagierstoel naast Emrah.

Binnen enkele minuten zijn we bij de zaak die ik tot nu toe alleen van buiten gezien heb. Binnen is het een waar walhalla voor de koopzieke mensen. Mooie lederen tassen en schoenen lachen mij toe.. Een blik op één van de prijskaartjes doet mij de lach wegnemen want voor mij is dit veeeeeeelllllsss te duur natuurlijk.

Jemig man, denk ik, dat er mensen zijn die DAT betalen voor een tas!! Niet dat ie niet mooi is hoor, maar wat een geld! We praten hier over een tas van 600 dollar!! Dat is nog een goedkope!

Ik loop achter Emrah aan en schud ondertussen wat handen. Midden in de winkel, of althans op de begane grond van de totaal 4 verdiepingen, zetel ik mij in een (uiteraard) lederen stoel. Een minuut later staat er een dampende kop Turkse koffie voor me en neem ik rustig de omgeving in mij op.

Wauw! Wat ziet het plafond er mooi uit!! In het midden hangt een soort van ornament, en vanuit daar draperen blauwe en witte stoffen naar de zijkanten. Net een circustent maar dan in het mooi. Voor me hangt een bontjas... een hele mooie ook. Op dat moment komt 1 van de managers aangelopen -niet de oom van Emrah.

Ik geef netjes een hand, stel me voor en krijg meteen de vraag welke talen ik spreek en of ik wel eerder in een winkel gewerkt heb. Ja zeg ik uit alle eerlijkheid, en vertel er meteen bij dat het wel lang geleden is dat ik in een lederen tassenwinkel heb gestaan. Wanneer ik de vraag krijg of ik ook Vlaams spreek moet ik even denken.. Is dat niet gewoon bijna het zelfde als Nederlands? Alle Belgen kan ik toch tot nu toe wel verstaan??

..Ik besluit om Ja te zeggen. Engels, Nederlands en Vlaams. Nee, nee sorry. Frans spreek ik niet. Duits? Ojee.. Nee sorry.. ik kon het maar ben de taal vergeten. Verstaan gaat nog wel met moeite. Of ik het leren kan? Ja tuurlijk!

De man schrijft mijn telefoonnummer op en wat gegevens. Daarna vertrekt hij gehaast naar een meeting en word hij opgevolgt door de oom van Emrah.

Deze meneer kan wel Engels. Gelukkig. Die ander deed het in het Turks, met Emrah als vertaler.

Hij vertelt wat over de winkel en wat er van mij verwacht word. Gezien ik de enige ben die Nederlands kan, zal ik hem gaan helpen. Dus... ik assisteer de Operations afdeling en zal contacten onderhouden met agencies die de Nederlandse en Belgische groepen verzorgen.

Daarnaast zal ik vooral in het begin informatie geven, en als ik dat kan zal ik ook de verkoop gaan doen.

Drie personen in 1 dus. Zegt Emrah.
Hmm okee. Dat kan ik denk ik wel. Ben wel vaker in winkels een manusje van alles geweest!!

Ik vraag of ik 7 dagen per week moet werken en krijg te horen dat het er 6 zijn. Nou dat is al een meevaller. De werktijden liggen ongeveer tussen 8.00 en 18.30 uur en van alles wat ik verkoop krijg ik naast het basis salaris ook nog commissie. Dat is heel erg mooi want hoe meer je verkoopt hoe meer je verdient! En als ik niet verkoop maar alleen info geef, dan heb ik in ieder geval de basis nog.. (die overigens wel velen malen lager ligt dan mijn laatste salaris in NL. Natuurlijk)

Ik mag er over na denken en krijg daarna een rondleiding van Emrah. Wow. Sommige jassen zijn wel 22.000 Dollar waard. Belachelijk dat mensen er zoveel geld voor uitgeven!! Emrah lacht en zegt dat ik nog verbaasd zal zijn.

Thuis aangekomen spreek ik er over met Sinan. Natuurlijk is dit niet het werk wat ik wilde. Maar het is een hele hele mooie kans. Veel mensen willen werken bij dit bedrijf en krijgen de mogelijkheid niet. Ik krijg een baan in mijn schoot geworpen! Want, wat heb ik nu hoeven doen? Ik heb niet eens echt hoeven te solliciteren :) En, uiteindelijk is het maar voor ongeveer 8 maanden. Van 1 april tot november..

Veel keuze heb ik ook niet.. vooral omdat er ook een werkvergunning geregeld gaat worden! Het is een geweldige kans en niet veel later besloot ik dat ik die maar aan moet nemen. Met beide handen. Sinds ik JAAAAAAAA zei... voel ik me er steeds beter bij en steeds enthousiaster worden!!!

Eindelijk weer WERKENNNNNNNNNNN :D