Locatie zoeken in Balikesir

Na een nacht die als een oogwenk voorbij is gegaan (wederom als een coma dus) stonden we gisteren rond 8u op. We zijn zonder eten de deur uit gegaan om eerst buskaartjes te kopen vanaf Bursa naar Balikesir. Daarnaast zat een eettentje dus hebben we tosti gegeten met voor mij een tylol hot (zoiets als hot coldtrex, paracetamol met vitamine C wat je heet op moet drinken) en voor Sinan en zijn tante thee. Daarna heeft zij ons naar de bus gebracht, zo'n 20 minuten verderop en niet veel later konden we de bus pakken voor de 2 uur durende reis naar Balikesir.

Ik was nog steeds verschrikkelijk moe dus heb de hele weg zitten dommelen en de tijd vloog dus ook voorbij. In Balikesir aangekomen moesten we not een stukje door dus pakte we de bus-taxi. Zo noem ik het maar even. Het is namelijk geen taxi maar wel een normale personenauto en deze rijdt een normale lijndienst. (Brengt je dus niet tot aan de deur maar rijdt zijn route zoals een bus ook zou doen) Het kan dus ook zo zijn dat je met vreemden in een auto zit. Dit is wel apart. Gezien er maar 4 klanten mee kunnen rijden en je toch een stuk minder privacy hebt.
Wel is het heel goedkoop en ik vind het ook wel een leuke manier van reizen.

Bij Sinan zijn ouderlijk huis aangekomen werden we met open armen ontvangen. We hebben snel even wat gegeten en gingen toen meteen al weer op pad want Sinan moest vandaag al weer op de duikschool zijn omdat het erg druk is.. en dat zou betekenen dat we maar een paar uurtjes hadden (2 a 3 uur om alles te regelen!!!!) Want om 7u in de avond zou onze bus naar Manavgat alweer vertrekken.

Met deze domper gingen we dus op pad. Balikesir is geen gemakkelijke stad door de vele heuvels. Gewoon wandelen is er niet bij, je kan het eerder bergbeklimmen noemen. Daarom ook alle respect voor de moeder van Sinan dat zij door de stad wandeld zonder buiten adem te raken haha!

Eerst gingen we bij het graf van Sinan zijn vader langs. Dat wilde ik sws heel graag want verder zal er geen tijd voor zijn en met de Islamitische feestdagen ben ik er ook niet dus dan kan ik ook niet naar het graf toe. Ik heb dus een hoofddoek omgeknoopt, en ben met Sinan naast me en zijn moeder aan mijn arm naar het graf gelopen. Daar hebben ze een gebedje gedaan en daarna moesten we meteen weer gaan wegens tijdgebrek.

we gingen in de stad eerst bij een fotograaf langs. Die had een behoorlijk prijskaartje maar daarvoor kreeg je dan wel veel. 1 groot album met 15 mooie foto's, een klein album, 1 poster van de foto naar wens en alle originelen op cd. Maar dat wel voor 500TL. Wat voor ons dus een hoop geld is.

Maar goed we waren ons alleen aan het oriënteren dus na dit gesprek gehad te hebben op door naar de locatie. Een vriendin van Sinan's moeder had deze gevonden en het was ook echt geweldig! Het is in een hotel en van buitenaf ziet het hotel er niet zo bijzonder uit. Maar van binnen was het echt super mooi!!

We gingen meteen in gesprek met de manager. Nouja ik dus niet want ik moest de hele tijd vragen wat ze aan het bespreken waren en had ook niet het idee dat ik ook maar enige vorm van inbreng had. Dat, met erbij dat ik ziek was, maakte me echt enorm sjaga. Het is toch mijn huwelijk dus dan wil ik ook inspraak hebben!

Ik heb uiteindelijk de taart uitgezocht. (oh joepie)

anyway. We gingen kijken naar de ruimte en die was super. Ook verzorgen ze live muziek, het eten en non-alcoholische dranken (daar moeten we dus wel zelf voor zorgen) Ze versieren de boel helemaal mooi ook en voor de prijs die ze opgaven viel het allemaal erg mee. (Eerst was er een misverstand en dachten we dat ze er 5000TL voor wilde. Toen was ik dus al afgehaakt.. dat kunnen we nooit betalen!!) maar later bleek dus dat het wel even wat minder was, hoewel het totaal voor ons nog steeds te veel zou worden :S

Daarom was ik dus ook wel verbaasd dat Sinan zijn moeder een handtekening onder een 'contract' neerzette!! We waren hier toch om ons te oriënteren? En nu is het in eens een feit terwijl we nog niet eens weten waar we het geld vandaan moeten halen. Dus daar werd mijn humeur wederom niet beter van.

Sinan zijn moeder merkte dit en zei in het Turks, ben je niet blij? Het is toch zo mooi? Alles is zo mooi! Jij bent zo mooi! Vind je het mooi??

Ja toegegeven alles was heel erg mooi en ik was ook heel blij met de moeite die ze namen. Maar toch zat het me wel dwars dat ik niet zoveel in te brengen had. Misschien dat dat echt iets Turks is, ik weet het niet maar ik had graag wat meer zelf geregeld. Wat dat betreft ben ik dan toch echt Nederlands. Gewoon zelf doen!

Op de terugweg kwamen we langs een bruidswinkel, en ik werd zonder pardon naar binnen getrokken onder het mom van 'even kijken!' Mijn oog viel vrijwel direct op een jurk en ik werd spontaan verliefd. DAT was nou echt DE jurk die ik zou willen. Ik zei altijd wit met rode accessoires en dat was het niet maar deze vond ik 100x mooier dan de 3 jurken die ik de dag ervoor in Bursa had gepast. Ik moest hem dus ook aan doen van mijn schoonmoeder en het enige wat zij, haar vriendin die de locatie geregeld had, sinan en de verkoopster zeiden waren ooooohhhs en aaahhhhss. :)

Ik bleef maar naar de prijs vragen maar kreeg daar niets over los.. dat zou later nog wel komen. Bleek dat de eigenaar van de winkel ook een goede vriend is van de vriendin van Sinan's moeder en die zou nog wel even met hem overleggen.

Daarna werd het toch echt tijd om te gaan. We moesten snel naar huis onze tas pakken en snel even wat eten. Om kwart over 6 zijn we vertrokken en om 7u hadden we de goede bus :) Onderweg belde Sinan zijn moeder over de jurk. Die bleek eerst wel duurder te zijn maar na goed overleg kon er nog 450TL vanaf gehaald worden en dat maakte de jurk dus goedkoper dan de andere jurken die we eerder gezien hadden. Daarnaast had ik daar dan ook nog een sluier bij, een boeket, handschoentjes en een bloemstukje voor in mijn haar!

Ik was dus superblij met dat nieuws.

Onderweg verder veel geslapen. Sinan is op 1 of andere manier mijn MP3 speler nog kwijt geraakt (tijdens het luisteren in slaap gevallen waardoor de speler op de grond gevallen is denk ik en iemand hem gestolen heeft) dat vond hij wel heel erg en keek me steeds met van die schuldige puppyogen aan :) Ik probeerde me er druk om te maken maar we hebben wel even andere zorgen aan ons hoofd. Dus ik eiste alleen een excuses die ik daarna ook in overvloede kreeg :)

Toen we bijna thuis waren reden we langs een plek waar een auto met volle vaart tegen een brommerrijder aangereden was. De ambulance en alles was er al maar ze hadden helemaal niets afgeschermd en dus zag ik ongewild het lichaam van een dode man op de weg liggen. Ze hadden dan nog wel even een witte doek over zijn hoofd gelegd die al snel doordrengt was met bloed. Maar ik had liever dat hele lichaam niet gezien! Bah!!!! :(

Eenmaal thuis aangekomen (precies 14 uur later) zakte we beide uitgeteld op de bank. Ik deed mijn schoenen uit en zag dat ik even geen enkels meer heb. Ze zijn compleet opgezet door het vele lopen de afgelopen 2 dagen! Sinan kon niet rusten, gezien om half 10 de eerste duiken alweer begonnen. Het zijn de laatste klanten van dit seizoen dus hij moest wel gaan. Einde van de maand sluiten we het duikcentrum!

En nu? nu ga ik nog eens bekijken wat we nog moeten regelen. We hadden geen tijd meer voor de uitnodigingen maar die zijn toch wel heel belangrijk. Dat moeten we echt binnen 2 a 3 dagen geregeld hebben.

Om 1 ding ben ik wel super blij. Het feest gaat door en het gaat echt geweldig worden!!!!!! Dus ik moet het geld maar even uit mijn hoofd zetten... (al kan ik dat niet goed en maak ik me daar wel veel zorgen om)

Volgend jaar dus nog maar een keer voor 3 a 4 maanden naar NL om de kosten die we maken terug te verdienen.

oja. Gezien de korte tijd en omdat Sinan zijn broer op werkreis moet hebben we het feest verplaatst naar 31 oktober.