De goede kant op

Allereerst een antwoord voor John;
Dank voor je berichtje! We hebben inderdaad een duikcentrum bij het Pegasos World hotel. Een website hebben we niet op dit moment. De oude (was van de oude eigenaar) zag er niet uit en is offline gehaald. Een nieuwe is nog in de maak..

-------------------------------------

De goede kant op. Die vooruitgang hebben we vandaag wel geboekt! Gisteren had Sinan zijn goede bui weer terug gekregen gelukkig en maakte allemaal plannen voor vandaag. Maar een Turk zou geen echte Turk zijn als niet een aantal dingen vooruitgeschoven zouden worden en dat is vandaag helaas dus ook weer gebeurd. Maar evengoed ben ik wel tevreden.

Allereerst wilde we vroeg op staan zodat we veel konden doen. Maar mijn mannetje was weer laat naar bed gegaan en dus stonden we pas om HALF DRIE op. Ik was binnen een half uurtje klaar (meestal is dit andersom) en toen we eindelijk wilde gaan werd Sinan gebeld door de eigenaar van onze woning. Dat gesprek duurde ook wel weer een tijdje dus al met al was het pas half vier dat we van huis vertrokken.

Dat gesprek met die eigenaar was niet helemaal leuk te noemen. Ik ben blij dat we een contract hebben waarin vast gelegd is wat we maandelijks moeten betalen maar evengoed weet je maar nooit. Contracten hebben niet de zelfde waarde als in Nederland. Dus ook al regel je je zaakjes helemaal officieel… evengoed kom je mogelijk, zoals wij vandaag, weer voor verrassingen te staan.

De persoon die het contract regelt voor de eigenaar van onze woning deelde ons ‘eventjes’ mee dat de huur wel vast staat, maar dat we maandelijks nog meer kosten hebben. Voor bijvoorbeeld de schoonmaak van het zwembad, trappenhuis en elektriciteit op het erf. Dat is allemaal leuk en aardig, maar daar is niet over gesproken toen wij dat contract gingen tekenen en het huis gingen bekijken. Wel is er gesproken over een bijdrage per kwartaal om bij de dragen in de kosten die gemaakt worden om het kraanwater schoon te houden. Maar verder had deze meneer (noch de eigenaar) niets opgenoemd en dus gaan wij er ook niet voor betalen. Natuurlijk kunnen wij ons herroepen op ons contract. Maar die is voor een jaar geldig en dus kan het wel zo zijn dat ze nadat dit contract afloopt, in eens een flinke verhoging voor onze voeten schuiven. En als je dan net lekker in een woning zit en niet weg wil, kan dat nog wel eens onaangenaam worden… Gelukkig duurt dat voorlopig nog wel even en laten we maar niet op de zaken vooruit lopen. Maar dat aan te moeten horen is niet leuk.

Evengoed gingen we met goede moed op pad want vandaag wilde ik echt wel één van de dingen aanschaffen die we nog nodig hebben. Gordijnen, een kleed (overal tegels in het huis en dat is echt enorm koud), kledingkast, bank en wasmachine stonden nog op ons lijstje. En hadden wij nou even geluk dat we een bankstel tegen kwamen dat we beide graag wilde hebben! Geen hoekbank, maar een driezits, tweezits en stoel. Allen met heerlijke kussens. (Met afneembare hoezen dus makkelijk schoon te maken, in rode kleur) We kwamen al snel op een deal met de verkoper. 500 lira. Een goede koop maar evengoed een paar ribben uit ons lijf. Evengoed ben ik er blij mee want voor minder hadden we het echt niet kunnen vinden in deze kwaliteit.

Sinan wilde nog even nadenken maar toen we wegreden zei ik meteen Hup, NAAR DE PINAUTOMAAT!!!!! Ik ken het hier onderhand wel. Die Turken wachten altijd te lang en dan kaapt een ander het voor je neus weg. (Hoeveel keren hebben we dat bijvoorbeeld met het zoeken van een woning al niet meegemaakt) Dus zette ik mijn Hollandse drammerigheid (volgens de Turken dan) even op en zo komt het dat we voor dezelfde prijs het bankstel ook thuisgebracht kregen en ze ook even hielpen het naar boven te brengen. (anders had ik nog wel een maand gaan kunnen wachten haha)

Vlak nadat we het bankstel bekeken hadden kwamen we Helga met Zoë nog even tegen. Dat is toch wel raar om in Turkije je eigen nicht tegen te komen. Ik wist wel dat ze nu hier op vakantie is maar om elkaar dan in de stad te zien is wel grappig. Hopelijk komt ze nog even in ons nieuwe huisje kijken voor ze weer terug naar NL gaat. Komende week is er weer een meiden meeting en ik zal mijn uiterste best doen om die in mijn nieuwe huisje te kunnen houden :D

Verder hebben we een tweedehands wasmachine gezien voor 300 lira met één jaar garantie. Die hebben we nog niet gekocht maar dat gaan we wel doen. Nu hebben we het geld er tenminste nog voor, dus kunnen we het beter nu kopen dan later. En 300 lira (nog geen 150 euro) is ook een nette prijs.

Het volgende meest belangrijke op ons lijstje is het kopen van gordijnen. Die moeten ook echt wel komen. Want hoewel we op de bovenste verdieping wonen kunnen in de avond wanneer de lichten aan zijn de mensen nog wel naar binnen kijken en dat willen we natuurlijk niet. Een kledingkast staat op de gedeelde plek overigens. Maar misschien hoeven we die niet te kopen. De eigenaar heeft nog wel een kast die wij misschien krijgen. Ik ben en blijf er in ieder geval voorzichtig mee. Ik wil gewoon bij niemand in het krijt komen te staan!! Bij ons niet, maar het is al vaak voorgekomen dat iemand een dienst uit vriendschap aanbiedt en vervolgens er nog wat voor terug wil ook. Hoezo onvoorwaardelijk? Ik begin er in ieder geval liever niet aan maar gezien we het op het moment erg krap hebben is alles wat we krijgen (en echt nodig hebben) mooi meegenomen.

We zullen zien waar het schip strandt.

We hebben ook nog grote vuilnis zakken gekocht waar we de spullen in kunnen doen uit de kamer waar we nu zitten. Dan gaan we dat ook overbrengen. (Ik hoop morgen)

Als het even meezit, zijn we komende week dus over! En wanneer het een beetje aan kant is allemaal zal ik natuurlijk wat foto’s maken, ik kan niet wachten om het aan jullie te laten zien :D