Klassiek concert

De spontane ondernemingen zijn het leukst! Die voelen als een klein cadeautje!

De zon scheen en de temperatuur was aangenaam dus besloten we lekker naar buiten te gaan. Automatisch reden we naar Side. Wanneer we er naar toe rijden, geniet ik iedere keer weer van het mooie uitzicht. Van de ruïnes die er staan en de poort waar we doorheen rijden wanneer je Side binnenkomt. Het is een uitzicht wat ik enorm waardeer. Koester.

Wandelend door Side, genietend van de buitenlucht besloten we naar de haven te lopen. Iets wat we altijd wel even doen wanneer we in Side zijn. De zee trekt ons als een magneet!

We gaan soms op een bankje zitten aan de haven, en soms lopen we een stukje door naar de rotsen en de Apollo tempel. Daar kunnen we uren zitten met de armen om elkaar heen. Genieten van de golven en haar geluiden die tegen de rotsen stukslaan. Kijkend naar de vissersbootjes die terug komen of juist net vertrekken. Dromend over de duiken die we samen beleefd hebben en de mooie wezens die we in zee hebben mogen aanschouwen.

Gisteren bleek echter ook een concert in Side aanwezig te zijn. Een klassiek concert! Wij wilde eigenlijk alweer gaan want de zon maakte plaats voor donkere regenwolken die vanaf zee landinwaarts dreven. Maar om 18.00 uur begon het en we bleven toen toch maar even plakken toen bleek dat het al 17.45 uur was. Het concert was één van de reeks gratis concerten die gegeven werden dus we namen plaats in de stoelen en lieten ons verrassen door wat zou komen.

Van een gratis concert hoef je niet te verwachten dat het uren duurt maar toch hebben we nog netjes een uur mogen zitten. Toen ze begonnen kwam de zon weer tevoorschijn alsof het afgesproken was en hoewel er een flink windje stond hebben we er beide van genoten en het niet koud gehad. Een Turkse operazangeres en zanger brachten Turkse liederen en wat bekende klassieke liederen die ik wel herkende ten gehore.

Halverwege het concert volgde mijn ogen de zee, waar ik een grote groep vogels over zag vliegen met een wel erg lange hals en poten. Flamingo’s! Nadat Sinan dat een beetje te enthousiast geroepen had en zijn woorden de oren van enkele andere concertbezoekers gevonden had die in de buurt zaten keek al snel iedereen naar zee, in plaats van naar het concert.

Het was een mooie gezicht! Klassieke muziek op de achtergrond, de setting van de Apollo tempel met daarachter de zee, ondergaande zon en een groep overvliegende flamingo’s. Sommige mensen waren daar zo gefocust op dat ze de groep bleven volgen tot ze hun nek niet verder konden draaien :)

Na een uur zette de zangers hun laatste lied in. Het welbekende ‘o sole mio’. Het was mooi om te zien en de mensen op het podium die de bas, piano, violen en zang verzorgden kregen een welverdiende staande ovatie. Dat liedje is de rest van de avond in ons hoofd blijven zitten :D