Gezellig dagje

De zon schijnt, het is heerlijk warm en dus is er geen betere manier om de eerste lentedag te verwelkomen op het balkon. Vanochtend al een lekkere kleur gekregen maar om 13u was het toch tijd om mijzelf klaar te maken.

Sinan had zijn pauze en wachtte in Manavgat op mij bij de PTT. We moesten daar namelijk onze energie rekening betalen van deze en vorige maand.. De rekening van deze maand kwam wel een beetje als een schok, gezien die dubbel zoveel was als normaal. Dat krijg je er dus van als je 2 verhitters in je huis hebt die vrijwel dag en nacht aan staan. En die (natuurlijk geen spaar) lampen doen het 'em ook wel. En die extra kosten kwamen dus alleen maar van de periode dat Sinan en mijn familie bij ons logeerde he. Gaat dus hard als je niet uit kijkt. Sinds we de rekening hebben ontvangen en we het verschil zagen, hebben we bijna geen licht meer aan gehad en de verhitter ook niet. Tegenwoodig maak ik het maar gezellig met kaarsen, en als we het koud hebben dragen we gewoon wat extra kleding. Probleem opgelost ;)

Maar goed. Het is de eerste van de maand, en dat betekent standaard: drukte! Iedereen gaat naar de bank om rekeningen te betalen. Ik merkte het al toen ik onderweg was. Manavgat leek op een gezellige drukke warme zaterdag middag in de binnenstad van Amsterdam. Ik vond het heerlijk! Bij de PTT uitgestapt en daar een kaartje getrokken. Toen naar buiten om de hoek om geld te pinnen, deed die automaat het niet goed! Moesten we alsnog een stukje terug lopen om te pinnen. Weer bij de PTT aangekomen kijken we op ons kaartje omdat daarop staat hoeveel wachtenden er voor ons zijn.

Nou... we hebben rechtsomkeert gemaakt! Het waren er niet minder dan 271. Twee honderd één en zeventig ja. Nou echt niet dat we dáárop gingen wachten he :D

Dus liepen we maar weer terug, langs de burgerking waar ik gráág even was gestopt voor een lekkere burger en friet. Maar we liepen door -helaas- naar "mijn bank" zoals Sinan het noemt. De ING. INGeesje. De bank uit Nederland, en dus mijn bank :)

Bak askim, lale! zei hij meteen toen we binnen kwamen. Lale is tulpen in het Turks. Een van de Nederlandse boegbeelden.

Daar bij die bank moesten we alsnog bijna 45 min wachten. Maar dat is vele malen korter dan we anders bij de PTT hadden moeten wachten. Dus daar onze rekening betaald, toen door naar de Migros voor boodschappen en daarna naar huis. Bij de Migros voor het eerst echt op de centen moeten letten :( We kopen al niet veel meer maar nu was het echt producten vergelijken en dan de goedkoopste nemen! Balen is dat. Maar de betere tijden zullen vast wel weer komen!

Onderweg naar huis bleek de weg die we moesten hebben, afgesloten te zijn. Met een grote pijl in de richting die we op moesten voor de omleiding. Nou het bleef bij die ene pijl en er was maar één weg die we konden volgen. Zo kwam het dat we enkele minuten later door landbouwvelden heen reden, niet wetende waar we eigenlijk waren :D

Ik vond het super! Even lekker door de natuur heen haha.

Op een gegeven moment zagen we een stuk waar nieuwe appartementen gebouwd werden, kwamen we gelukkig ook nog iemand tegen aan wie we de weg konden vragen, en weer 5 minuten later, reden we in eens in de straat dicht bij huis. Zo kan je je hier dus op een totaal onbekende plek wanen, en voor je het weet sta je weer voor je deur :D Al met al hebben we er wel ruim 20 minuten langer over gedaan om thuis te komen.

Sinan had nog net 15 minuten de tijd om te bankhangen en uit te rusten, voor hij weer naar zijn werk moest vertrekken.

Vanavond gaat hij voor me koken, de schat. Ben benieuwd!